Elio Toaff urodził się 30 kwietnia 1915 r. w Liworno. W 1938 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pizie, a rok później teologię hebrajską w Kolegium Rabinistycznym w Liworno. W 1941 r. został naczelnym rabinem Ankony. Podczas II wojny światowej był poszukiwany przez nazistów, dlatego wspólnie z rodziną ukrywał się w górach. W 1946 r. objął funkcję naczelnego rabina Wenecji. Trzy lata później został wykładowcą literatury i języka hebrajskiego na Uniwersytecie Ca’Focari w Wenecji. W latach 1951-2002 pełnił godność naczelnego rabina Rzymu. W 1952 r. stanął na czele Włoskiego Kolegium Rabinistycznego, jako jego dyrektor. Trzynaście lat później został prezydentem Rady Rabinów Włoskich. Pełniąc te wysokie funkcje aktywnie działał na rzecz pojednania Żydów i chrześcijan. Efektem wysiłków podejmowanych przez obydwie strony, stało się spotkanie papieża Jana Pawła II i rabina Toaffa w rzymskiej synagodze. To historyczne wydarzenie miało miejsce 13 kwietnia 1986 r.
Rabin Elio Toaff jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz kilku książek. Do najważniejszych można zaliczyć: La pedagogia ebraica, Perfidi giudei fratelli maggiori, a także Essere Ebreo, która stanowi zapis rozmowy z Alanem Elkannem i porusza szereg wątków biograficznych. Uznanie dla roli, jaką rabin odgrywał w społeczności Włoch znalazło wyraz w uhonorowaniu go wysoką klasą włoskiego Orderu Zasługi.

Zmarł 19 kwietnia 2015 r. w Rzymie.