Prof. Jerzy Gocko SDB
Kierownik Katedry Teologii Moralnej Społecznej
Kierownik Katedry Teologii Moralnej Społecznej
„Dekalog" cytowania
1. Fragmenty dotyczące wprost przedmiotu analizy interpretacyjnej winny być cytowane z roztropną pełnością, tak, by wyrażały w pełni myśl, którą się chce rozpatrzyć. Jeśli cytat przekracza pół strony maszynopisu, oznacza to zwykle, że coś nie gra i jakiś fragment należałoby opuścić.
2. Teksty opracowań powinny być cytowane tylko wtedy, gdy ich autorytet pomaga wyjaśnić lub uzasadnić własną interpretację. Dlatego trzeba być przekonanym, że cytat mówi coś nowego i to w sposób autorytatywny, unikając jak ognia cytatów stwierdzających rzeczy oczywiste (np.: "Środki masowego przekazu - jak mówi Jan Paweł II - są jednym z istotnych zjawisk naszych czasów").
3. Cytat zakłada, że się podziela przekonania tego autora, chyba że coś przeciwnego jest wprost stwierdzone przed cytatem.
4. Każdy cytat musi być wyraźnie rozpoznawalny i odniesiony do autora oraz pozycji, z jakiej został zaczerpnięty. Kiedy dwa różne po kolei - lepiej jest umieścić nazwisko w tekście z jakimś wprowadzeniem (tu cytaty z Pisma św, czy dokumentów Kościoła).
5. Cytaty ze źródła podstawowego powinny być odniesione do wydania krytycznego lub najwierniejszego (czasem jest to po prostu wydanie ostatnie poprawione). Niedopuszczalne jest cytowanie jakiejkolwiek pozycji (czy to źródła czy opracowania) z dwóch lub więcej różnych wydań.
6. W przypadku autorów obcojęzycznych (omawianych w pracy) praca powinna zawierać tekst oryginalny (przynajmniej w przypisie). Nie dotyczy to wszystkich rodzajów prac (np.z literatury) - jeśli się nie omawia stylu a jedynie problematykę moralną. Zawsze jednak trzeba dać odniesienie do tłumacza.
7. Odesłanie do autora i dzieła powinno być w pracy jasne (niedopuszczalna jest sytuacja, gdy ktoś cytuje najpierw Witka, potem Olejnika, a dalej pisze: idąc za tym autorem... i z przypisu można się zorientować, że "tym" oznaczało Witka).
8. Jeśli cytat nie przekracza dwóch lub trzech linijek maszynopisu, można go wbudowywać we własne zdania. W przypadku cytatów dłuższych, powinny one być umieszczone a linea ze stosownym wprowadzeniem.
9. Cytat powinien być wierny, należy go więc przepisywać z oryginału. Można zaznaczenie, kto jest cytowany, wpleść w tekst cytatu, ale tylko pomiędzy myślnikami. Każde opuszczenie fragmentu cytatu powinno być zaznaczone: "(...)". Jeśli się chce coś zaznaczyć przez podkreślenie, kursywę czy rozstrzelenie druku, należy w przypisie zaznaczyć od kogo pochodzi to wyróżnienie: (podkr. J.N.). Jeśli cytowane są starsze druki, gdzie obowiązują inne zasady interpunkcji czy ortografii, należy w pierwszym odnoszącym się do takiego dzieła przypisie zaznaczyć, że autor pracy pozostaje wierny (lub odstępuje od) ortografii i gramatyce źródła cytatu.
10. Cytat musi być możliwy do skontrolowania; jest świadectwem i czytelnik może chcieć sięgnąć do samego źródła. Dotyczy to zwłaszcza rzeczy trudno dostępnych, rękopisów, itp.
Autor: Jerzy Gocko
Ostatnia aktualizacja: 10.12.2006, godz. 15:30 - Jerzy Gocko
Ostatnia aktualizacja: 10.12.2006, godz. 15:30 - Jerzy Gocko