GŁÓWNE NURTY W LITERATURZE WSPÓŁCZESNEJ
Zajęcia mają facylitowwać nabywanie kompetencji w zakresie przygotowywania rozmaitych zadań interpretatorsko-twórczych, szczególnie doświadczania trudności tworzenia literatury, poznawania stylu konkretnego pisarza, poprzez osobiste - uproszczone i dostosowane do specyfiki ćwiczeń - zaangażowanie w pisanie i mówienie na określony temat. Prowadzi to do praktycznego kształcenia naturalnych zdolności rozumienia, wypowiadania się i budowania fabularnych form narracyjnych, wyrosłych z tradycji legend, bajek i mitów. Fabuła stanowi tu przykład skutecznego komunikowania się w ramach kultury masowej; studenci - poza głębszym poznawaniem najważniejszych dokonań tej literatury - poprzez ćwiczenia interpretatorsko-twórcze rozwijają m.in. wiedzę literacką, pamięć, kreatywność, odpowiedzialność za słowo, umiejętności skracania tekstu, koncentrację uwagi na istocie utworu, ale także zdolność zadawania dojrzałych pytań.
Omawiane pozycje:
- Ken Follett, Igła, Warszawa 1989.
- Frederick Forsyth, Dzień Szakala, Łódź 1974.
- Mario Puzo, Ojciec Chrzestny, Warszawa 1979.
- Raymond Chandler, Żegnaj laleczko, Wrocław 2008.
- Stephen King (Bachman), Wielki marsz, Warszawa 2008.
- Gabriel G. Marquez, Miłość w czasach zarazy, Warszawa 2002.
- Jeffrey Archer, Ścieżki chwały, Kraków, 2009.
- Patrick Suskind, Pachnidło, Warszawa 2005.
- Erich Segal, Doktorzy, Warszawa 2005.
- Michaił Bułhakow, Mistrz i Małgorzata, Lublin 2006.
- Artur Conan Doyle, wybór opowiadań o Sherlocku Holmesie
- Harlan Coben, Obiecaj mi, Warszawa 2007; lub Nie mów nikomu, Warszawa 2003.
- Robert Ludlum, Tożsamość Bourne`a, Warszawa 1990.
- Irwin Shaw, Młode lwy, Warszawa 2008.
- Pat Conroy, Muzyka plaży, Warszawa 2010.
- Leopold Tyrmand, Zły, Warszawa, 1990.
wprowadzenie_do_glownych_nurtow_w_literaturze_swiatowej
Ostatnia aktualizacja: 19.02.2020, godz. 10:33 - Maria Mazurek-Olszowa