Pandemia covid 19 okazała się wielkim resetem humanizmu. Pandemia zdegradowała bowiem człowieka w imię człowieka. Dla ratowania człowieka pozbawiono go wolności i nienaruszalnych praw. Pandemia stała się bodźcem do powstania różnych wizji świata po pandemii. Jedną z tych wizji przedstawił włoski filozof Georgio Agamben w książce: Where are we now? The epidemic as politics. Dla Agambena pandemia jest ilustracją stanu wyjątkowego i nagiego życia. Również pospandemiczny świat będzie stanem wyjątkowym, bazującym na nagim życiu. Inną wizję pospandemicznego świata przedstawili Klaus Schwab i Thierry Malleret w książce Covid-19: The Great Reset. Klaus Schwab jest założycielem Światowego Forum Ekonomicznego z Davos. Według niego pandemia dokonała resetu starej normalności. Świat znany jeszcze w pierwszych miesiącach 2020 roku przeszedł do historii jako era przed koronawirusem. Reset ery przed koronawirusem jest początkiem ery po koronawirusie. W obydwóch wizjach brakuje miejsca dla chrześcijańskiego humanizmu. W postpandemicznej erze opisywanej przez Agambena i Schwaba są widoczne próby zastąpienia osoby nową biometryczną tożsamością człowieka, sprowadzającą się do czystych danych biologicznych, takich jak odciski palców i fotografia cyfrowa. Nowa bezosobowa tożsamość człowieka będzie się więc opierała na „nagich” danych biologicznych. Człowiek otrzyma tożsamość bez osoby. Pomimo że postpandemiczne wizje nie mają miejsca dla humanizmu chrześcijańskiego, to jednak są teologicznie zadłużone. W miejsce stwórczego Boga stawiają twórczego człowieka. Ten twórczy człowiek nie jest już Prometeuszem, który wykrada Bogu tajemnice. On sam chce być Bogiem. Teologiczne zadłużenia wizji Agambena i Schwaba są jakby wołaniem o eksperyment z humanizmem chrześcijańskim.

SUMMARY

The Covid 19 pandemic turned out to be a great reset of humanism. The pandemic has degraded man in the name of man. To save man, he was deprived of his freedom and inviolable rights. The pandemic has spurred the emergence of different visions of the post-pandemic world. One of these visions was presented by the Italian philosopher Georgio Agamben in his book: Where are we now? The epidemic as politics. For Agamben, a pandemic is an illustration of a state of emergency and bare life. Also, the post-pandemic world will be a state of emergency based on naked life. A different vision of the post-pandemic world was presented by Klaus Schwab, the founder of the World Economic Forum from Davos, in his book Covid-19: The Great Reset. According to Schwab, the pandemic has reset the old normal. The world known in the first months of 2020 has gone down in history as the pre-coronavirus era. The reset of the pre-coronavirus era is the beginning of the post-coronavirus era. In both visions there is no room for Christian humanism. In the post-pandemic era described by Agamben and Schwab, there are visible attempts to replace a person with a new biometric human identity that boils down to pure biological data, such as fingerprints and digital photography. The new impersonal human identity will therefore be based on „naked” biological data. So a person will get an identity without a person. Although post-pandemic visions have no place for Christian humanism, they are theologically indebted. Instead of a creative God, they put a creative man. This creative man is no longer a Prometheus who steals secrets from God. He himself wants to be God. The theological debts of Agamben’s and Schwab’s visions are like a call for an experiment with Christian humanism.