Współpracownik Katedry Dramatu i Teatru  (emeryt)

• Scenograf, reżyser, dyrektor teatru (ur. 5 II 1945 w Bartoszowinach na Kielecczyźnie).
• Uczył się w Liceum Plastycznym w Kielcach (1960-65), trzykrotnie bez powodzenia zdawał do ASP (w Warszawie, Krakowie, Poznaniu); studiował (od 1966) na Wydz. Historii Sztuki KUL, gdzie zetknął się z teatrem. Zanim założył 1969 - Scenę Plastyczną KUL, współpracował z T. Akademickim KUL jako scenograf przedstawień reżyserowanych przez I. Byrską (Wanda C. Norwida, 1967), M. Kotlarczyka (Amor Divinus - Tryptyk Staropolski 1968), J. Zawieyskiego (Mąż doskonały 1968) oraz T. Gong 2 A. Rozhina (Testament F. Villona, 1968; Wyznania mordercy 1970).
• Cykl przedstawień autorskich na Scenie Plastycznej KUL rozpoczął 24 III 1970 premierą wg własnego scenariusza, z własną scenografią (Ecce Homo, reż. J. Lodek), a następnie do 2000 dał 16 przedstawień. Mądzik zrezygnował z warstwy słownej, aktora uczynił elementem obrazu, który wspomagany światłem i oszczędnie dozowanymi efektami dźwiękowymi staje się wizją plastyczną, wyrażająca filoz. przesłanie do widza o przemijaniu i śmierci. Konstrukcja przedstawienia ma każdorazowo swój początek w konkretnych przeżyciach artysty, w doznaniach z dzieciństwa i obrazach pamięci: Tchnienie (1992, z muz. S. Radwana), powstało z żalu po ojcu i zetknięcia z lodowatością śmierci i śnieżycy, Wędrowne (20 IV 1980, z muz. Z. Koniecznego) - z zapamiętanego zetknięcia się martwej materii z żywym organizmem w kryptach Kościoła na Św. Krzyżu, ze spotkania z żywiołem wody w przedstawieniach Włókna (2 V 1973, z muz. S. Dąbka), Wilgoć (23 IV 1978, z muz. J.A.P. Kaczmarka), Wrota (1989, z muz. P. Gintrowskiego), z innymi żywiołami świata i potęgą ludzkich uczuć, jak erotyka, miłość, cierpienie, lęk, rozpacz, nadzieja w realizowanych kolejno przedstawieniach: Narodzenia (2 IV 1971), Wieczerza (23 III 1972), Ikar (24 IV 1974 we Freiburgu i 16 V w Lublinie), Piętno (25 III 1975), Zielnik (11 V 1976), Brzeg (13 XI 1983), Pętanie (30 XI 1986), Szczelina (23 X 1994), Kir (11 X 1997), Całun (20 X 2000). Współpracował także z teatrami dram. w Lublinie (Iwanow A. Czechowa, w reż. I. Gogolewskiego, T. im. J. Osterwy 1981), Łodzi (Pornografia W. Gombrowicza, w reż. A. Maja. 1982; Legenda S. Wyspiańskiego, w reż. tegoż, 1983) i Warszawie (Kasandra K. Wolfa, T. Studio 1992), w teatrze lalek (Dokąd pędzisz koniku? R. Moskowej, w reż. W. Fełenczaka, T. Lalki i Aktora im. J.Ch. Andersena w Lublinie 1978).
• Prowadził liczne warsztaty teatr., organizował własne wystawy i wystawy innych, zawsze artystów najbardziej osobiście oryginalnych.
• Otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody: Nagroda Młodych im. W. Pietrzaka (1974), wyróżnienie na Świat. Praskim Quadriennale Scenografii i Architektury Teatr (1983), Międzynar. Nagrodę Krytyków na Festiwalu T. Eksperymentujących w Kairze (1991).
• Wydał: Mój teatr (2000), Fotografia. Faktura. Czas. Sacrum. Postać (2002), album własnych zdjęć, ze wstępem A. Wajdy, Teatr bezsłownej prawdy, „Scena Plastyczna'' Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. W. Chudy, Lublin 1990

Zobacz: www.kul.lublin.pl/scena