W życiu akademickim, oprócz zdobywania wiedzy i umiejętności, istnieje pewien subtelny, ale istotny element, który może znacząco wpłynąć na nasz rozwój osobisty i sukces zawodowy - jest to savoir-vivre akademicki. Sztuka ta obejmuje szereg zasad i norm, których przestrzeganie może uczynić naszą uczelnię bardziej przyjemną i owocną przestrzenią edukacyjną.

Wspieranie studentów z niepełnosprawnościami na uczelni stanowi nie tylko kwestię równości i inkluzji, lecz także istotny element budowania otwartego, przyjaznego środowiska edukacyjnego. Każdy student, niezależnie od swoich indywidualnych potrzeb i wyzwań związanych z niepełnosprawnością, zasługuje na równy dostęp do edukacji oraz wsparcie umożliwiające mu pełne uczestnictwo w życiu akademickim. W dzisiejszych czasach, kiedy dążymy do stworzenia społeczeństwa opartego na zasadach równości, konieczne jest zrozumienie i aktywne działanie na rzecz eliminacji barier, zarówno fizycznych, jak i społecznych, z jakimi stykają się studenci z niepełnosprawnościami.

Wsparcie psychologiczne to forma pomocy i interwencji mająca na celu poprawę zdrowia psychicznego, radzenie sobie z trudnościami życiowymi oraz rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem. Jest to proces, w którym profesjonalista, taki jak psycholog, terapeuta czy doradca, wspiera osobę w zrozumieniu i przekształceniu trudności emocjonalnych, interpersonalnych lub życiowych.

Ewaluacja zajęć dydaktycznych to proces oceny nauczyciela akademickiego w zakresie wypełniania przez niego obowiązków związanych z kształceniem. Obowiązek przeprowadzenia ewaluacji zajęć wynika z zapisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (art. 128 ust. 4).

Na studia przychodzą ludzie, którzy wybrali konkretne kierunki studiów, planują swoją przyszłość zawodową i społeczną, często zmienili miejsce zamieszkania. Ludzie, którzy zaczynają swoje dorosłe życie, niejednokrotnie z dala od rodziców, wchodzą w rzeczywistość akademicką i na swojej drodze jako jedną z pierwszych osób spotykają opiekuna roku. W szkole podstawowej ani w średniej nikogo takiego nie było, po co więc opiekun na studiach?