Piotrze, wspominam nasze spotkania i rozmowy. Dyskusje o KUL-u, Wydziale Nauk Społecznych, nauce, rodzinie, znajomych i naszych codziennych zwykłych sprawach. Wymienialiśmy się poglądami, cieszyliśmy się z różnych ważnych spraw, byliśmy zatroskani drobiazgami. Rozmawiając tak wiele się dowiedziałem, nauczyłem, zrozumiałem. Miałem szczęście Ciebie poznać. Zachowam Cię w mojej pamięci jako mądrego Profesora, dobrego Kolegę, wspaniałego Człowieka. Zasłużyłeś na to, by Pan przyjął Cię do Nieba. Marian Żukowski