Dariusz Bucior

Pośredniczenie i zawieranie umów jako przedmiot zobowiązania agenta

Streszczenie

Przedmiotem artykułu jest analiza treści przepisu art. kc w zakresie w jakim opisuje świadczenie charakterystyczne agenta. Przepis ten stanowi, że świadczenie agenta ma polegać na stałym pośredniczeniu przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo zawieranie ich w jego imieniu. Prowadzone rozważania realizują postulat prowspólnotowej wykładni polskich przepisów; prowadzone są z wykorzystaniem dorobku literatury polskiej i zagranicznej (głównie niemieckiej).

 

Pośredniczenie polega na dokonywaniu – co do zasady – czynności faktycznych ukierunkowanych na zawarcie umowy między dającym zlecenie a klientem poprzez oddziaływanie na decyzję klienta co do zawarcia umowy. Działania objęte zobowiązaniem przyjmującego zlecenie winny być tego rodzaju, aby umożliwiały klientom identyfikację dającego zlecenie jako stronę przyszłej umowy oraz podjęcie czynności zmierzających do jej zawarcia, a także, aby pozwalały ustalić wpływ agenta na zawarcie konkretnej umowy. W przypadku agenta zobowiązanego do zawierania umów jego obowiązki nie mogą ograniczać się do samego składania oświadczeń woli w imieniu dającego zlecenie, lecz winny ponadto obejmować działania odpowiadające cechom pośredniczenia.

 

Ocena stałości pośredniczenia winna być dokonywana metodą typologiczną. Na istnienie tej cechy mogą wskazywać takie okoliczności jak: pośredniczenie przy umowach w sposób powtarzalny zawieranych przez dającego zlecenie; rodzajowe określenie przedmiotu umów objętych pośredniczeniem; brak oznaczenia liczby umów objętych pośredniczeniem (czyli uzależnienie rozmiaru świadczenia pośrednika od czynnika czasu); długi okres zamierzonej współpracy stron.

 

Małgorzata Grzesik-Kulesza

Ustawodawstwo delegowane w Konstytucji RP z 1997 r.

Streszczenie

Artykuł porusza kwestię ustawodawstwa delegowanego czyli działalności prawotwórczej organów innych niż Sejm, polegającej na wydawaniu aktów prawnych o mocy ustawy, przekazanej tym organom w oparciu o legitymację konstytucyjnąw Konstytutcji RP. Autorka prezentuje rodzaje ustawodawstwa delegowanego z punktu widzenia podstawy prawnej oraz z punktu widzenia przesłanek prawnych uzasadniających wydawanie aktów o mocy ustawy oraz przedstawia ich status prawny. W drugiej części artykułu Autorka opisuje charakter oraz rolę rozporządzeń z mocą ustawy w Konstytucji RP z 1997 r. wskazując na prawne ograniczenia oraz luki prawne występujące w uregulowaniach prawnych tych instytucji.

 

Katarzyna Kaczmarczyk- Kłak

 

Godność człowieka w Konstytucji RP i konstytucjach innych państw

Streszczenie

Artykuł ma na celu przedstawienie uregulowań konstytucyjnych w Polsce i wybranych państw w kwestii ochrony godności człowieka. Autorka krótko przedstawia ewolucję ochrony godności człowieka i wolności bezpośrednio z niej płynących na świecie i w polskim porządku prawnym oraz porównuje je do współczesnych uregulowań konstytucjyjnych państw europejskich. Dochodzi do wniosku, iż w systemach prawnych wielu współczesnych państw dokonano konstytucjonalizacji zasady ochrony godności człowieka pomimo istniejących kontrowersji, co do jej źródeł i treści, podkreślając, iż godność człowieka w większości przypadków traktowana jest jako naczelne dobro podlegające ochronie.

Teresa Bernadetta Kulik, Jolanta Pacian, Anna Pacian, Hanna Skórzyńska, Agata Stefanowicz

Obowiązek zachowania tajemnicy lekarskiej 

Streszczenie

            Celem pracy jest przedstawienie unormowań prawnych dotyczących tajemnicy lekarskiej, obowiązku jej zachowania oraz przestrzegania. Każdy lekarz zobowiązany jest do zachowania tajemnicy zawodowej. Obowiązek ten wynika zarówno ze składanej przez lekarzy przysięgi Hipokratesa jak i z regulacji prawnych zawartych w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej. Powyższe akty prawne traktują również  o sytuacjach, w których lekarz zwolniony jest z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej. Te sytuacje należą do wyjątków, które tylko po części usprawiedliwiają odstąpienie od obowiązku nałożonego przez ustawy. Unormowania prawne stanowiące o zwolnieniach z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej nie chronią skutecznie informacji przekazywanych przez pacjentów, dotyczących ich stanu zdrowia. Obowiązek dyskrecji lekarskiej, będący bardzo ważnym elementem etosu lekarza, powinien wynikać z życzliwości i szacunku do pacjenta. Dyskrecja powinna stanowić bezpośredni przejaw taktu i delikatności, należących do głównych zasad i cnót zawodowych lekarza. Relacje między lekarzem, a pacjentem powinny być oparte na zaufaniu. Spolegliwy lekarz chroni tajemnice pacjenta jak własne. Poza względami moralnymi dyskrecja lekarza bezpośrednio powinna przekładać się na skuteczność jego działań. Według najsurowszych reguł prawa lekarz zobowiązany jest zachować w tajemnicy wszystkie informacje, jakie uzyskał na temat swojego pacjenta, nawet jeżeli są to dane inne niż medyczne.

 

Maciej Rudnicki

 

Prawno-podatkowe aspekty partnerstwa publiczno-prywatnego

Streszczenie

 

W artykule podjęta została problematyka dotycząca prawno-podatkowych aspektów partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP). W odniesieniu do opodatkowania podatkiem dochodowym          od osób fizycznych należy wskazać, że wolny od podatku jest wkład własny podmiotu publicznego, otrzymany przez partnera prywatnego i przeznaczony na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Zgodnie z ustawą o partnerstwie publiczno-prywatnym z dnia 19 grudnia 2008 r., formą wsparcia ze strony sektora publicznego mogą być bezpośrednie dotacje finansujące część aktywów PPP. Zgodnie z obowiązującą ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych dotacje takie podlegałyby opodatkowaniu, co prowadziłoby do znacznego zwiększenia zobowiązań podatkowych podmiotu prywatnego już na wczesnych etapach przedsięwzięcia, a to z kolei może niepotrzebnie prowadzić do zwiększenia płatności ze strony sektora publicznego. Celowe byłoby zatem wyraźne zwolnienie takich dotacji od podatku dochodowego od osób prawnych.

Jeżeli chodzi o kwestie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług partnerstwa publiczno-prywatnego, to należy wskazać, że wsparcie ze środków publicznych często może przyjmować formę rocznych płatności na rzecz podmiotu prywatnego. Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami w zakresie podatku VAT płatności te uznaje się jako wynagrodzenie za usługi, podlegające 22% stawce VAT.  Ponieważ podmioty publiczne zwykle nie mogą odzyskać należnego podatku, kwota wsparcia ze środków publicznych musi być powiększona o jego wysokość. Autor postulowałby zatem zmianę ustawy o podatku od towarów i usług, w wyniku której dla celów tego podatku publiczne wsparcie przedsięwzięć partnerstwa publiczno-prywatnego definiowane byłoby jako usługa podlegająca 0% stawce VAT.

W artykule poruszone są także kwestie opodatkowanie prywatyzacji bezpośredniej spółki kapitałowej (jako przedsiębiorstwa) ze 100% udziałem  jednostki samorządu terytorialnego oraz zagadnienia rachunkowości przedsięwzięć publiczno-prywatnych.