Streszczenie:

Artykuł podejmuje, w kontekście wykładni prawa, problematykę planowania w ochronie środowiska – zjawiska które przeżywa obecnie swoisty renesans. Celem rozważań jest odpowiedź na pytanie, jakie są odrębności wykładni prawa ochrony środowiska w odniesieniu do norm planowych oraz czy i na ile swoistość aktów planowania jako źródeł prawa determinuje też ich wykładnię. Artykuł ma charakter wstępny i ukierunkowany jest na identyfikację problemów badawczych oraz wyznaczenie kierunków dalszych poszukiwań. Wychodząc od przedstawienia aktów planistycznych w prawie ochrony środowiska jako źródła rekonstrukcji normy prawnej, wskazano, iż trudności wykładni aktów planistycznych jako źródeł prawotwórczych stanowią refleks ich szczególnego charakteru prawnego. Analizując następnie charakter norm planowych w prawie ochrony środowiska, zauważa się, iż (podobnie jak inne normy planowe) wykazują one duże zróżnicowanie, będące pochodną różnorodności charakteru prawnego aktów planistycznych. Autorka podkreśla też swoistość wykładni norm planowych, prezentując przykłady odrębności, które również związane są ze swoistymi cechami norm planowych, w tym ich przynależnością do prawa ochrony środowiska. Na koniec zauważa wpływ planowania w prawie ochrony środowiska na tendencje ewolucyjne modelu prawa w Polsce w świetle teorii P. Noneta i P. Selznicka.

Słowa kluczowe: wykładnia prawa, norma planowa, norma prawna, planowanie w prawie ochrony środowiska