Streszczenie:

Obszar chronionego krajobrazu i park krajobrazowy to zespołowe prawne formy ochrony przyrody, których przedmiot ochrony stanowią wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz określone walory krajobrazowe danego terenu. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody przyznaje województwu samorządowemu uprawnienie do tworzenia prawa miejscowego, które za pomocą systemu zakazów może stanowić istotne ograniczenie własności nieruchomości leżących na terenie tych form ochrony przyrody. Dlatego też kontrola sądowa tego rodzaju aktów, powinna być dokonana szczególnie wnikliwie. Sądy  administracyjne ustalając zakres zastosowania zakazów sięgają nie tylko do dyrektyw wykładni językowej ale również systemowej i celowościowej. Analiza orzecznictwa wskazuje, że sądy administracyjne w szerokim zakresie powołują argumentację związaną z koniecznością prokonstytucyjnej wykładni przepisów prawa ochrony przyrody, celem rozwiązania istniejących konfliktów interesów (z jednej strony ochrona praw podmiotowym jednostek, a z drugiej potrzeba ochrony przyrody) na płaszczyźnie zasad obowiązujących w demokratycznym państwie prawnym.

Słowa kluczowe: wykładnia prawa, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, obszar specjalny, orzecznictwo sądów administracyjnych