Drogi Piotrze,
dziękuję za bezcenną naukę jasnej myśli i konieczności jasnego wypowiadania się. Dziękuję za lata inspiracji. Dziękuję za intelektualny drenaż kończący się wnioskiem, że po prostu nie rozumiemy najbardziej prostych spraw o umyśle ludzkim. Dziękuję za tworzenie universitas w najbardziej źródłowym znaczeniu. A na koniec - tak po prostu - dzięki z najniższym ukłonem za stawianie do pionu, niekoniecznie przyjemne ale konieczne. Dzięki Tobie droga przez ciemną dolinę życia nie jest tak ciemna.

Autor: Emilia Zabielska-Mendyk
Ostatnia aktualizacja: 23.11.2020, godz. 13:31 - Emilia Zabielska-Mendyk