Śp. O. prof. Jerzy Józef Kopeć
24 października 2010 r.
zmarł Ojciec Jerzy Józef Kopeć, Profesor KUL, Dyrektor Instytutu Formacji Liturgicznej, Kierownik Katedry Teologii Liturgii, Przewodniczący Sekcji Wykładowców Liturgiki na Wydziałach Teologicznych i w wyższych seminariach duchownych w Polsce, wybitny naukowiec i wieloletni Konsultor Komisji Episkopatu Polski ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, wychowawca wielu pokoleń liturgistów.
Msza święta pogrzebowa odbyła się 28 października w kościele Matki Bożej Bolesnej w Łodzi – Teofilowie, po czym nastąpiło złożenie do grobu na cmentarzu w Łodzi.
Jerzy Józef Kopeć urodził się 11 grudnia 1938 roku w Laskach koło Pionek w rodzinie rolniczej. W latach 1945-1952 uczęszczał do szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości, następnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Pionkach. Egzamin dojrzałości zdał w 1956 roku. W tym samym roku wstąpił do nowicjatu Pasjonistów, który odbył w Sadowiu koło Ostrowa Wielkopolskiego. Po rocznej formacji złożył pierwszą profesję zakonną 1 września 1957 roku. Następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Pasjonistów w Przasnyszu pod kierunkiem o. Michała Stolarczyka CP. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lutego 1963 roku. W tym samym roku został skierowany przez ojca prowincjała Stefana Szafrańca na studia specjalistyczne w zakresie teologii pastoralnej na Wydział Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tytuł zawodowy magistra uzyskał 17 grudnia 1965 roku, na podstawie pracy „Dzieje nabożeństwa Drogi Krzyżowej w Polsce do końca XVII wieku”, napisanej pod kierunkiem ks. dr. Wacława Schinka. W latach 1965-1971 odbył studia doktoranckie na KUL. Doktoryzował się 26 maja 1971 roku, na podstawie pracy „Kult Męki Pańskiej w Polsce w świetle przedtrydenckich tekstów wotywnych”, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Mariana Rechowicza.
W 1971 roku został zatrudniony na KUL jako pracownik naukowy i dydaktyczny. W latach 1971-1973 odbył kwerendę naukową w Papieskim Instytucie Liturgicznym św. Anzelma (Pontificio Instituto Liturgico Anselmiano) w Rzymie oraz na terenie Austrii i Niemiec. Po powrocie do Polski udzielał się jako sekretarz komitetu przygotowującego sesję naukową z okazji 1000-lecia biskupstwa w Pradze w 1973 roku. W latach 1976-1986 pracował na stanowisku adiunkta, a od 1986 – docenta przy Katedrze Liturgiki Instytutu Teologii Pastoralnej. Habilitował się w 1985 roku na podstawie pracy „Przedtrydencki kult NMP w Polsce w świetle ksiąg liturgicznych, modlitewników i literatury dewocyjnej”. W czasach reżimu komunistycznego koordynował wraz z ks. Danielskim przerzut Pisma Świętego i książek o tematyce religijnej do Czechosłowacji. Natomiast w trudnym okresie stanu wojennego organizował dla członków rodzin internowanych pomoc z Zachodu i swoim samochodem rozwoził paczki żywnościowe poszkodowanym rodzinom. W roku 1987 został kierownikiem Katedry Liturgiki KUL, od 1992 roku zatrudniony był na stanowisku profesora nadzwyczajnego, a od 1997 profesora zwyczajnego. Przez 20 lat pełnił funkcję dyrektora Studium Formacji Pastoralno-Liturgicznej (w 1996 roku przemianowanego na Instytut Formacji Pastoralno-Liturgicznej im ks. Wojciecha Danielskiego). Współpracował z różnymi czasopismami w Polsce zwłaszcza: Rocznikami Teologicznymi, Collectanea Theologica, Ateneum Kapłańskim, Ruchem Biblijnym i Liturgicznym, Liturgia Sacra. Dzięki jego zabiegom w Towarzystwie Naukowym KUL, udało się zainicjować (1998 r.) wydawanie zeszytu 8. (Liturgika) Roczników Teologicznych, którego został redaktorem naczelnym. Taką samą funkcję pełnił w serii Studia Liturgiczne. W latach 1984-1997 współorganizował 17 sympozjów liturgicznych. Pod Jego kierunkiem powstało 214 prac magisterskich i licencjackich oraz 30 rozpraw doktorskich.
Główne kierunki badań naukowych O. prof. Kopcia skupiały się wokół: historii liturgii, liturgiki systematycznej, problematyki duszpasterskiej, teologii liturgii, zagadnień formacji liturgicznej, szeroko pojętej problematyki religijności ludowej oraz realizacji odnowy liturgicznej w świadomości młodego pokolenia Polaków.
Był wieloletnim Dyrektorem klerykatu Pasjonistów, w latach 1972-1975 członkiem zarządu Polskiej Prowincji Pasjonistów. Był członkiem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Naukowego KUL, Konsultorem Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, ekspertem w trakcie przygotowań II synodu plenarnego w Polsce. W 1999 roku otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej za publikację książki „Bogurodzica w kulturze polskiej XVI wieku”, w 2004 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
WSPÓŁPRACA
