39. rocznica śmierci kard. Stefana Wyszyńskiego

Gdyby nie epidemia już tylko dni dzieliłyby nas od uroczystej beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego, absolwenta, wielkiego kanclerza i protektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. O związkach kard. Wyszyńskiego z naszym uniwersytetem przypomina aula w Gmachu Głównym, która nosi jego imię, a także pomnik na dziedzińcu, który upamiętnia dwóch wielkich Mocarzy Wiary związanych z KUL – św. Jana Pawła II i właśnie kard. Wyszyńskiego. Wyrazem pamięci społeczności akademickiej KUL będzie dziękczynna Msza św. za dar życia i dzieło kardynała Wyszyńskiego, która zostanie odprawiona w Kościele Akademickim 28 maja 2020 r. o godz. 19.00.

Ks. Stefan Wyszyński studiował na KUL prawo kanoniczne w latach 1924-1929. W czerwcu 1929 r. uzyskał doktorat na podstawie rozprawy „Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły”. W czasie studiów prowadził duszpasterstwo Bratniej Pomocy KUL oraz Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”.

Kierownikiem duchowym ks. Wyszyńskiego podczas studiów doktoranckich był ks. Władysław Korniłowicz - ówczesny dyrektor konwiktu dla duchowieństwa studiującego na KUL, współtwórca dzieła dla niewidomych w Laskach. Pod jego wpływem ukształtowała się duchowość przyszłego Prymasa Polski.

W 1946 r. Pius XII mianował ks. Stefana Wyszyńskiego biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakrę biskupią przyjął 12 maja 1946 r. na Jasnej Górze z rąk kard. Augusta Hlonda. Ks. Stefan Wyszyński jako biskup lubelski pełnił funkcję Wielkiego Kanclerza KUL (1946-1948). Przez blisko trzy lata musiał zmagać się z niełatwymi problemami związanymi z odbudową uczelni po zniszczeniach wojennych. W tym czasie prowadził też wykłady z katolickiej nauki społecznej. Za jego sprawą powstał Wydział Filozofii Chrześcijańskiej i rozpoczęto prace nad Encyklopedią Katolicką.

W 1948 r. bp Stefan Wyszyński został podniesiony do godności arcybiskupa gnieźnieńskiego i warszawskiego, Prymasa Polski, a w 1953 r. został mianowany kardynałem. Insygnia kardynalskie odebrał dopiero w maju 1957 r., ponieważ wcześniej władze komunistyczne odmówiły mu paszportu.

Prymas Polski osobiście przewodniczył Komisji Episkopatu do spraw KUL i czuwał nad bezpieczeństwem uczelni w trudnych czasach komunizmu. Wierzył w misję uniwersytetu katolickiego w Polsce, wielokrotnie brał udział w uroczystościach uczelnianych, często wraz z kard. Karolem Wojtyłą.

W 1953 r. kard. Wyszyński został aresztowany przez władze komunistyczne jako wróg Polski Ludowej i do jesieni 1956 r. przebywał w kolejnych miejscach odosobnienia. Przyczyną uwięzienia był sprzeciw prymasa wobec ataków na Kościół i próby jego podporządkowania państwu. W memoriale przesłanym władzom PRL padły słynne słowa: „Rzeczy Bożych na ołtarzu cesarza składać nam nie wolno. Non possumus! (Nie możemy)”.

Kard. Stefan Wyszyński był aktywnym uczestnikiem obrad Soboru Watykańskiego II. Brał udział w czterech konklawe: w 1958, 1963 oraz w sierpniu i październiku 1978

 roku. Podczas tego ostatniego papieżem został wybrany kard. Karol Wojtyła, metropolita krakowski. Scenę powitania papieża i prymasa podczas pierwszej audiencji dla Polaków 23 października 1978 r. przedstawia pomnik na dziedzińcu KUL.

W listopadzie 1978 r. KUL świętował 60-lecie powstania. „Zgodnie z programem opracowanym przez Senat miało nas być dzisiaj dwóch: przy ołtarzu Kardynał Karol Wojtyła a ja na ambonie. Wybaczcie, że przyjechałem sam. Dlaczego – dobrze wiecie” - powiedział kard. Wyszyński na początku homilii w kościele akademickim KUL. Była to jedna z ostatnich wizyt prymasa na uniwersytecie.

Kard. Wyszyński zmarł 28 maja 1981 roku. Przez 32 lata był przywódcą Kościoła katolickiego w Polsce i obrońcą chrześcijańskiej tożsamości narodu. Jako niekwestionowany autorytet moralny oraz współtwórca przemian demokratycznych w Polsce po śmierci otrzymał miano Prymasa Tysiąclecia. 2 października 2019 r. zakończył się jego proces beatyfikacyjny, rozpoczęty 30 lat wcześniej z inicjatywy Jana Pawła II.