W imieniu społeczności akademickiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II gratuluję Panu nominacji na stanowisko Ministra Edukacji i Nauki. Czujemy się zaszczyceni, że Profesorowi naszego Uniwersytetu zostało powierzone tak ważne stanowisko rządowe. Na czas pełnienia tej zaszczytnej i odpowiedzialnej funkcji życzę Panu Ministrowi wszelkiego dobra, wytrwałości w podejmowaniu kreatywnych inicjatyw, wrażliwości na potrzeby świata nauki oraz sprawy edukacji dzieci i młodzieży, a także skutecznego wsparcia instytucji, którym leży na sercu troska o kształt polskiej nauki i szkolnictwa - napisał rektor KUL ks. prof. Mirosław Kalinowski w liście gratulacyjnym do nowego Ministra Edukacji i Nauki prof. Przemysława Czarnka.

Inauguracja roku akademickiego 2020/2021 na KUL przebiegała w niezwykłych okolicznościach. Wiadomo było, że ze względu na epidemię nie będzie mogła mieć tak podniosłego charakteru jak zwykle. Uroczystość zaplanowano, zgodnie z uniwersytecką tradycją, w trzecią niedzielę października. Jednak ze względu na ograniczenia wprowadzone przez rząd została ona przeniesiona na piątek, 16 października i połączona z nadaniem tytułu doktora honoris causa KUL przewodniczącemu Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kard. Kurtowi Kochowi.

 

Przemówienie inauguracyjne Rektor KUL ks. prof. Mirosław Kalinowski poświecił roli katolickiego uniwersytetu w świecie nauki. Mówił, że „pragniemy postrzegać nasz uniwersytet jako uczelnię przede wszystkim humanistyczną, wierną idei bezinteresownego i uczciwego poszukiwania prawdy, troszczącą się o przekazanie młodemu pokoleniu Polaków zdrowej tradycji chrześcijańskiej, zgodnie z dewizą służby Deo et Patriae – Bogu i Ojczyźnie. Nie wolno nam zapomnieć o przesłaniu naszego największego profesora, którego setną rocznicę urodzin w tym roku obchodzimy – św. Jana Pawła II. Jego słowa wypowiedziane na dziedzińcu uniwersyteckim w 1987 r. – „Uniwersytecie, służ prawdzie" – pozostają nadrzędnym programem, do którego powinniśmy dostosować wszelkie szczegółowe rozwiązania, także te wynikające z nowej reformy szkolnictwa wyższego"

 

Następnie odbyła się uroczystość immatrykulacji studentów I roku. Sześcioro młodych ludzi, w imieniu swoich koleżanek i kolegów, którzy nie mogli wziąć udziału w inauguracji, ślubowało sumiennie wypełniać swoje obowiązki, by rzetelnie przygotować się do pracy dla dobra Kościoła i mojej Ojczyzny.

 

Z inauguracją roku akademickiego zostało połączone nadanie tytułu doktora honoris causa KUL. Otrzymał go wybitny teolog i ekumenista szwajcarski kardynał Kurtowi Kochowi. Szwajcarski dostojnik to przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Popierania Jedności Chrześcijan i bliski współpracownik ostatnich dwóch papieży.

 

Jak przypomniał Rektor KUL ks. prof. Mirosław Kalinowski „Patron naszego uniwersytetu w encyklice Ut unum sint akcentuje, że ekumenizm „nie jest jakimś tylko »dodatkiem«, uzupełnieniem tradycyjnego działania Kościoła. Przeciwnie, należy on w sposób organiczny do całości jego życia i działania, i w konsekwencji winien tę całość przenikać i z niej wyrastać, jak owoc ze zdrowego i kwitnącego drzewa, które osiąga pełnię życia”. Stąd też Senat i cała społeczność akademicka naszego katolickiego uniwersytetu wyrażają wdzięczność Księdzu Kardynałowi za zaangażowanie na rzecz jedności chrześcijan, i składają życzenia dalszej owocnej pracy na niwie teologii, przybliżającej nastanie widzialnej jedności Kościoła, do której wzywa nas wola naszego Pana Jezusa Chrystusa.”

 

Odbierając dyplom doktora honoris causa kardynał Koch powiedział: „z serca dziękuję Państwu za ten wielki zaszczyt, który okazano mi przez przyznanie doktoratu honoris causa. Cieszę się zwłaszcza z tego, że ten doktorat honoris causa został mi przyznany przez Wydział Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który nosi tak chwalebne imię Jana Pawła II.”

Następnie Kardynał wygłosił wykład inauguracyjny poświęcony odpowiedzialności teologii za kwestie ekumenizmu. Podkreślił w nim, ze teologia „tylko wtedy dostrzega swoją katolicką odpowiedzialność i posłannictwo oraz wnosi swój nie do przecenienia fundamentalny wkład, jeśli rozumie swoją służbę na rzecz przywrócenia jedności Kościoła”.

 

Na zakończenie inauguracji głos zabrał Metropolita Lubelski i Wielki Kanclerz KUL Arcybiskup Stanisław Budzik. W swoim słowie nawiązał do tematyki VI Kongresu Kultury Chrześcijańskiej, którym jest dialog i przypomniał postać patrona uniwersytetu. Zwrócił uwagę, że inauguracja roku akademickiego odbywa się 16 października, w 42. rocznicę wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową i przypomniał, że papież nazywany był mistrzem dialogu. „Wszyscy, którzy mieli szczęście osobiście spotkać Jana Pawła II podkreślają, że był mistrzem słuchania – mówił Arcybiskup – i wezwał do naśladowania papieża, dla którego „dialog z drugim człowiekiem był dla niego nie tylko wymianą myśli, ale przede wszystkim wymianą darów duchowych”.

 

Fotorelacja

Gratulacje z okazji inauguracji roku akademickiego 2020/2021

Zapraszamy na transmisję uroczystej inauguracji roku akademickiego 2020/2021 połączonej  z nadaniem tytułu doktora honoris causa KUL przewodniczącemu Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kard. Kurtowi Kochowi. Wydarzenie odbywa się w ramach VI Kongresu Kultury Chrześcijańskiej.

 

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 2020 roku tytuł profesora otrzymali:

 

• dr hab. Marzena Górecka z Instytutu Literaturoznawstwa 
• dr hab. Joanna Misztal-Konecka z Instytutu Nauk Prawnych
• dr hab. Waldemar Bednaruk z Instytutu Nauk Prawnych
• dr hab. Andrzej Podraza z Instytutu Nauk o Polityce i Administracji 

 

Serdecznie gratulujemy!

Na KUL zakończyły się obrady VI Kongresu Kultury Chrześcijańskiej, którego hasłem były „Przestrzenie dialogu. Chrześcijańskie inspiracje kultury spotkania". Tradycyjnie jego uczestnicy przygotowali przesłanie, które na zakończenie odczytał ks. abp Stanisław Budzik. Podkreślają w nim znaczenie odkrywania systemu wartości, który pomaga w budowaniu relacji opartych na promowaniu godności osoby i wzajemnym szacunku. Zadaniem chrześcijaństwa natomiast jest tworzenie i wspieranie „klimatu dialogu", otwieranie się na potrzeby człowieka w zmieniającym się świecie, przekraczanie egoizmu i obojętności. „Obowiązkiem naszym i nam współczesnych, wynikającym z odpowiedzialnego przeżywania czasu oraz poszukiwania odpowiedzi na palące pytania o przyszłość świata (w skali mikro i makro), jest nieustanne podejmowanie autentycznego, głębokiego dialogu".

 

---

 

 

 

 

 

Treść przesłania Kongresu:

 

 

Uczestnicy VI Kongresu Kultury Chrześcijańskiej, który odbył się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, podjęli temat niezwykle ważny dla współczesnego, zglobalizowanego świata. Zagadnienie dialogu stało się głównym przedmiotem intelektualnych rozważań autorytetów życia akademickiego, świata kultury, mediów, przedstawicieli Kościoła i wyznań religijnych. Podejmowanie i prowadzenie dialogu jest wpisane w naturę człowieka. Jako forma twórczego zaangażowania pomaga mu coraz bardziej poznawać i zgłębiać prawa stworzonego przez Boga świata, odkrywać system wartości określający jego miejsce i rolę w świecie, budować relacje oparte na promowaniu godności osoby i wzajemnym szacunku.

 

Refleksja nad rolą dialogu i jego znaczeniem dla współczesnego świata potwierdza, że wszystkie przestrzenie ludzkiego życia i oddziaływania stają się areopagami wymiany myśli i idei pomiędzy wspólnotami, społeczeństwa-mi, narodami i wyznaniami religijnymi. Świadczy to o zglobalizowanym charakterze naszego świata i rozwoju sposobów komunikowania się pomiędzy ludźmi. Nieograniczone wypowiadanie opinii buduje w świecie płaszczyznę wzajemnej wymiany informacji, jakże ważną w dobie totalnych zagrożeń, które dzisiaj przeżywa świat, zmagając się z pandemią COVID-19 i wieloma konfliktami o charakterze zbrojnym. Wydaje się, że od zawsze właśnie te dwa obszary troski – o trwały pokój na świecie oraz o jak najlepszą kondycję populacji ludzkiej – nieustannie zajmują uwagę znaczących instytucji światowych i gremiów skupiających autorytety nauki. Są to działania na rzecz wspólnego dobra w skali globalnej. Bez wątpienia to także rola Kościoła Katolickiego, służącego Ewangelii pokoju.

 

Jednak wymiana informacji o faktach oraz procesach zachodzących w najistotniejszych wymiarach życia ludzkiego nie wystarczy. Ograniczenie się do komunikacji w celu przekazania niezbędnych wiadomości może pomóc w wyjściu z sytuacji kryzysowych oraz w znalezieniu rozwiązań trwalszych niż dotychczasowe, ale nie zapewni bezpieczeństwa i upragnionej równowagi w rozwoju świata.

 

Obowiązkiem naszym i nam współczesnych, wynikającym z odpowiedzialnego przeżywania czasu oraz poszukiwania odpowiedzi na palące pytania o przyszłość świata (w skali mikro i makro), jest nieustanne podejmowanie autentycznego, głębokiego dialogu. Ciągle aktualne jest kierowanie uwagi w stronę judeochrześcijańskiej tradycji i czerpanie z ewangelicznej myśli przekazywanej przez Kościół. Głoszenie wiary w Boga, który stworzył świat i powierzył go człowiekowi, by ten z niego korzystał i nad nim panował, to akcentowanie wyjątkowej godności człowieka w całym porządku natury i w relacji do samego Boga. Potwierdza to prawdę, że Bóg, wchodząc w dialog z człowiekiem, obdarowuje go przede wszystkim miłością i zaufaniem. Bóg jest tym, który podkreśla podmiotowość człowieka na arenie świata, ofiarowując mu wolność ducha poprzez dar zbawienia w Jezusie Chrystusie. Dlatego też niezastąpioną rolę w odkrywaniu wartości człowieka odgrywa religia.

 

Chrześcijaństwo nieustannie jawi się jako droga do pokoju uobecnianego właśnie poprzez praktykę dialogu pomiędzy religiami, przyczyniającego się do promowania „kultury spotkania”. Przez swoją wrażliwość myślenia o człowieku i jego drodze do szczęśliwego, spełnionego życia, aż po wymiar wieczności, chrześcijaństwo staje w opozycji do „kultury obojętności”, dzisiaj zagrażającej nam globalnie. Chce niezmiennie tworzyć i wspierać „klimat dialogu”, którego wyrazem są – obok intelektualnych poszukiwań oraz edukacji w różnych kierunkach i na różnych poziomach – praktyczne działania naznaczone ewangelicznym duchem miłosierdzia, a odpowiadające na potrzeby ubogich i wykluczonych, żyjących daleko od światowych centrów rozwoju.

 

Chrześcijańskie otwieranie się na potrzeby człowieka i w dialogu ze współczesnym światem, zabieranie głosu w imieniu słabego i potrzebującego, to praktyczne nauczanie drogi ewangelicznej wiary, gdyż uczy przekraczania egoizmu i obojętności, objawiających się niechęcią wobec spraw społecznych i losu innych. Niestety, takie postawy rodzi w naszych społeczeństwach kultura dobrobytu i jej promowanie. To praktyczny wyraz zaprzeczenia postawy dialogu, solidarności i tworzenia międzypokoleniowych więzów. A przecież budowanie klimatu dialogu zakłada szczere zaangażowanie się wielu, jeśli nie wszystkich. Dlatego nie może być zgody na to, by człowieka i jego rolę w świecie postrzegać utylitarnie, nie może być przyzwolenia, by wykorzystywać napięcia międzyludzkie i wzajemną niechęć do prowadzenia partykularnych interesów, gdyż takie działania nadwyrężają porządek norm moralnych, na których zbudowana jest nasza cywilizacja.

 

Chrześcijańska myśl i praxis zawsze służą życiu, także społecznemu, pomagając przezwyciężać podziały i napięcia na drodze do jedności, która nie zatraca różnorodności postaw. Wnoszą tym samym w przestrzeń kultury, będącej bogatą sferą wyrażania się człowieka i całych narodów, prymat ducha nad materią. Kościół katolicki pragnie nieprzerwanie opowiadać o Bogu i Jego najwspanialszym stworzeniu, jakim jest człowiek, a to znaczy, że chce podejmować dialog z nieustannie zmieniającym się światem i szukać najbardziej odpowiedniej formy narracji, korzystając przy tym także ze współczesnych mediów.

 

Głoszenie ewangelicznego przepowiadania w dzisiejszym świecie wiąże się z koniecznością wyrażenia palącego postulatu, by człowiek otworzył się na drugiego człowieka i uważnie go słuchał, właśnie ze względu na wiarę w Boga. Usłyszeć drugiego w dialogu, to przyjąć dar jego obecności dla siebie, to także nieustannie budować i potwierdzać swoją tożsamość ucznia Chrystusa, to podejmować trud poszukiwania prawdy w duchu wzajemnego rozumienia się i odkrywania wspólnych wartości. W prowadzeniu dialogu wyraża się zarówno pragnienie życia w pokoju, jak i autentyczne zaangażowanie na rzecz jego przywracania i umacniania.

W pierwszym panelu Dialog jako zasada w życiu i nauczaniu Jana Pawła II oraz kard. Stefana Wyszyńskiego wzięli udział Anna Rastawicka (Instytut Prymasa Wyszyńskiego), prof. Paweł Skibiński (UW) oraz dr Maciej Zięba OP. Dyskusję moderował  Grzegorz Polak (Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego).

 

 

---

 

Panel Kościoły w dialogu odbył się z udziałem kard. Kurta Kocha (Watykan), bp. Serafina Amielczenkowa (Moskwa) oraz bp. Jana Cieślara (Kościół Ewangelicko-Augsburski). Dyskusję poprowadził ks. prof. Sławomir Pawłowski (KUL).

 

 

---

 

O Wspólnym dziedzictwie Wschodu i Zachodu rozmawiali dr Christian Hartl (Niemcy), ks. dr Manfred Deselaers (Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu) oraz prof. Marek Melnyk (UWM), a moderatorem panelu był prof. Sławomir Żurek (KUL).

 

 

---

Tematem ostatniego panelu Kongresu był Wiara – dialog – odpowiedzialność, a w dyskusji głos zabiorą  kard. Gerhard L. Müller (Watykan), ks. prof. Józef Niewiadomski (Austria), prof. Marzena Górecka (KUL), ks. dr hab. Krzysztof Kaucha (KUL), ks. prof. Krzysztof Góźdź (KUL). Rozmowę prowadzić będzie: ks. dr hab. Antoni Nadbrzeżny (KUL).

 

W trakcie panelu zaprezentowane zostały również dwie pozycje książkowe, których powstanie związane jest z KUL.  Najnowsza książka kardynała Gerharda Ludwiga Müllera, Wiara w Boga we współczesnym świecie stanowi pokłosie cyklu wykładów dla studentów wszystkich wydziałów KUL (Lublin Lectures), które wygłosił Kardynał w 2018 roku na temat: Wiara w Boga w zsekularyzowanym świecie. Natomiast

 

Kongres był także doskonałą okazją, by zaprezentować XIV tom Opera Omnia Josepha Ratzingera, który, dzięki pracy naukowców z KUL,  ukazał się w trzech częściach, Kazania: Homilie – przemówienia – Medytacje.

 

Teologia „tylko wtedy dostrzega swoją katolicką odpowiedzialność i posłannictwo oraz wnosi swój nie do przecenienia fundamentalny wkład, jeśli rozumie swoją służbę na rzecz przywrócenia jedności Kościoła” – podkreśla Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kardynał Kurt Koch. W piątek 16 października kardynał otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

 

Kardynał Koch jest 108. osobą obdarzoną najwyższą uniwersytecką godnością KUL. W gronie doktorów honoris causa KUL są m.in.: Jan Paweł II, kard. Stefan Wyszyński, Czesław Miłosz, Zbigniew Brzeziński czy Helmut Kohl.

 

Liczący dziś 70 lat Kardynał Kurt Koch w teologii światowej przełomu XX i początku XXI wieku to postać wielce znacząca. Bliski współpracownik papieży Benedykta XVI i Franciszka, jeden z najwybitniejszych teologów przełomu XX i XXI wieku, jest od lat głęboko zaangażowany w dialog ekumeniczny.

 

Zanim został kościelnym dostojnikiem, przez wiele lat był pracownikiem naukowym, profesorem, wykładał m.in. dogmatykę, liturgikę i teologię ekumeniczną na Uniwersytecie w Lucernie, pełnił funkcję dziekana Wydziału Teologii, a także, krótko, rektora tego uniwersytetu. Głównym obszarem jego poszukiwań teologicznych od początku była eklezjologia. Jest autorem ponad siedemdziesięciu publikacji książkowych i kilkuset artykułów naukowych.

 

Od początku działalność naukową łączył umiejętnie z działalnością duszpasterską. Jak sam podkreśla uprawianie teologii ma sens tylko w połączeniu z głoszeniem Ewangelii. To jego wielorakie zaangażowanie w życie Kościoła zostało dostrzeżone i Kurt Koch w 1995 r. został mianowany przez Jana Pawła II biskupem Bazylei i z jego rąk przyjął sakrę biskupią.

 

Wspominając na KUL postać papieża-Polaka kard. Koch przypomniał, że „papież Jan Paweł II wyróżniał się jednoznacznym zaangażowaniem w ekumeniczne poszukiwanie dróg odzyskania jedności chrześcijan. Był on głęboko przekonany, że po pierwszym tysiącleciu historii chrześcijaństwa, które było czasem niepodzielonego chrześcijaństwa, i po drugim tysiącleciu, które na Wschodzie i na Zachodzie doprowadziło do głębokich podziałów w Kościele, trzecie tysiąclecie będzie miało do wykonania wielkie zadanie odzyskania na nowo utraconej jedności Kościoła”.

 

Doświadczenie życia w wielowyznaniowym społeczeństwie oraz zaangażowanie ekumeniczne spowodowały, że w 2002 r. Jan Paweł II powołał bp. Kocha w skład Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. W 2010 r. Benedykt XVI mianował go jej przewodniczącym, wynosząc jednocześnie do godności arcybiskupa, a po kilku miesiącach mianował go kardynałem. Jako przewodniczący Rady kardynał Koch prowadzi dialog międzywyznaniowy kierując się optyką wzajemnej wymiany darów, które są zasiane w różnych wspólnotach wyznaniowych.

 

Jednym z jego osiągnięć jest doprowadzenie do historycznego spotkania papieża Franciszka i patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla w lutym 2016 r., na lotnisku w Hawanie, podczas którego podpisali oni deklarację, w której wyrazili pragnienie jedności. Było to pierwsze od blisko tysiąca lat spotkanie zwierzchników Kościoła rzymskokatolickiego i rosyjskiego prawosławia.

 

Więcej

Jednym z warunków dialogu jest to, by obie strony podchodziły do siebie z szacunkiem i dobrą wolą szukania prawdy. Powinny ze spokojem wysłuchać swoich racji, a krytykując lub odrzucając je, nie mogą ranić rozmówcy – podkreślił rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II ks. prof. Mirosław Kalinowski w przemówieniu otwierającym VI Kongresu Kultury Chrześcijańskiej.

 

W ten sposób nawiązała do hasła Kongresu: „Przestrzenie dialogu. Chrześcijańskie inspiracje kultury spotkania".

 

 

„Trudno o temat bardziej aktualny w czasach naznaczonych wszelkiego rodzaju sporami społecznymi, brakiem szacunku dla rozmówców w dyspucie publicznej i nieumiejętnością słuchania drugiej strony. Skutkuje to rozbiciem jedności międzyludzkiej i niemożliwością przedstawiania w spokoju swoich racji, a co za tym idzie – szukania dobrych rozwiązań. Chrześcijaństwo jako religia miłości, której cechą rozpoznawczą jest miłosierne pochylanie się nad człowiekiem, aby mógł on odczytać i zachować swoją ludzką godność, ma na tym polu z pewnością wiele do zaoferowania" – powiedział ks. prof. Kalinowski.

 

Dodał, że dialog i spotkanie to szczególne cechy misji, z jaką przyszedł na ziemię założyciel chrześcijaństwa. „Mówił o tym papież Franciszek podczas kongresu na Papieskim Wydziale Teologicznym w Neapolu: „Jezus głosił królestwo Boże, prowadząc dialog z każdym typem i kategorią osób judaizmu swoich czasów: z uczonymi w Piśmie, faryzeuszami, [...] poborcami podatków, [...] ludźmi prostymi, grzesznikami. [...] Poprzez dialog nic się nie traci. Zawsze się zyskuje. W monologu przegrywamy wszyscy" – wskazał rektor KUL.

 

Jak mówił ks. prof. Kalinowski, słowa papieża Franciszka przypominają, że Chrystus, zanim pomógł spotkanym ludziom, słuchał uważnie, co mają mu do powiedzenia, i spoglądał na nich z miłością. „Dopiero wtedy przekazywał naukę sięgającą w głąb ich wewnętrznych problemów, pewną propozycję na życie, wypowiadaną z troską i mocą Bożej prawdy, z którą się utożsamiał. Nie zawsze była to nauka słodka, czasem bolesna i wymagająca, ponieważ ten, kto kocha, wie, że czasem musi upomnieć, a nawet ukarać, dla dobra osoby kochanej i jej właściwego rozwoju" – podkreślił.

 

Rektor KUL zaznaczył, że by dialog mógł zaistnieć, konieczne jest spełnienie kilku warunków. „Po pierwsze, obie strony muszą podejść do siebie z szacunkiem i mieć dobrą wolę szukania prawdy. Po drugie, obie strony powinny ze spokojem wysłuchać swoich racji, a krytykując lub odrzucając je, nie mogą ranić rozmówcy i naruszać jego godności. Po trzecie, zwrócenie uwagi, krytyka czy zaproponowanie trudnego rozwiązania nie może wypływać z uprzedzeń czy wrogiego nastawienia ze strony upominającego, a upominany nie może odbierać tego typu uwag jako ataku na swoją osobę, lecz traktować je jako propozycję przemyślenia swojego postępowania" – powiedział.

Jeszcze przed oficjalnym rozpoczęciem VI Kongresu Kultury Chrześcijańskiej miały miejsce dwa wydarzenia towarzyszące obradom.

 

We wtorek, 13 października 2020, podczas Debacty dwóch ambon w Bazylice Dominikanów spotkali się Metropolita Łódzki abp Grzegorz Ryś oraz prof. Paweł Śpiewak z Uniwersytetu Warszawskiego. Tematem ich rozmowy były „Żydowskie i chrześcijańskie korzenie dialogu”.

 

 

Natomiast w środę, 14 października 2020,  można było zobaczyć spektakl słowno-muzyczny „Nasz Papież”. Było to widowisko oparte na wierszach Karola Wojtyły z muzyką Janusza Strobla i wzruszającymi zdjęciami archiwalnymi w tle, występują m.in. Dominika Ostałowska i Jarosław Gajewski.