Zawody

Na pytanie: jak było na zawodach nasuwa mi się tylko jedna odpowiedź:

- super,

- super,

- S U U P E R R R!!!

    Oczywiście wraz z zorganizowaniem takiej imprezy wiązało się dużo przygotowań. Niektórzy poświęcili cały swój wolny czas i duuużo cierpliwości.
    Jeszcze w piątek po południu pogoda zapowiadała się całkiem nieciekawie - przez Lublin przeszła ogromna ulewa, ale już w dzień zawodów (sobota) pogoda od rana dopisywała. Trudnym doświadczeniem okazała się dla mnie sobotnia poranna pobudka. Wszystko mnie bolało, a okazało się, że trzeba pomóc przy sprzątaniu „toalety" :)
    Śniadanie. Uroczyste rozpoczęcie Zawodów i jeszcze chwila wytchnienia nim przyszła kolej startu mojej drużyny. Zdążyłyśmy jeszcze porządnie zgłodnieć i pochłonąć całkiem niezłą porcję kurczaka ;).
    Po drodze na strzelnice spotkałyśmy samego Ministra Obrony Narodowej. Był on pierwszym ministrem, który miał okazję uścisnąć moją dłoń...

I zaczęło się..., strzelanie poszło całkiem nieźle, przejechałyśmy nad Zalew- tu zastałyśmy porządnie zziajane drużyny, które już ukończyły bieg.

Wystartowałyśmy...

    Strzelanie do zapadek poszło nam bardzo sprawnie. Z rzutem granatem było nienajgorzej. Szkoda, że tego samego nie można powiedzieć o ratownictwie wodnym. OP-1 zakładałyśmy w takim tempie, że mało brakowało, a byśmy połamały sobie palce. Przy tym strasznie krzyczałam z powodu guzików jakie mi się trafiły (wbrew pozorom nie łatwo dać sobie radę z taką ich ilością w tak krótkim czasie). Punkt ratownictwa medycznego okazał się niezbyt łatwy, ale jakoś dałyśmy radę. Bardzo zabawny okazał się punkt techniczny z rynienkami i piłeczkami, tzw. test zwinności i współdziałania - musiałyśmy wyglądać bardzo zabawnie :) Najtrudniejszym punktem kontrolnym okazał się znajdujący niedaleko punktu ratownictwa medycznego - trochę czasu zajęło nam odszukanie go.
    Całemu marszobiegowi towarzyszyło wiele emocji. Tworzyłyśmy zgraną grupę i wspomagałyśmy się nawzajem. Jestem zadowolona, że mogłam startować właśnie z Kamilą i Ewą.
    Pod koniec biegłyśmy już ostatkiem sił. Kiedy wpadłyśmy na metę okazało się, że mamy całkiem niezły czas. Byłam szczęśliwa, że dobiegłyśmy!
    Na wieczór zaplanowano koncert. Aż wstyd się przyznać, ale spodziewałam się, że występ Orkiestry nie bardzo przypadnie mi do gustu. A jednak myliłam się:) -Naprawdę dobrze się bawiłam.
    Ognisko, kiełbaski, kawały, dobre towarzystwo i dużo śmiechu- aż miło wspomnieć i potem tak upragniony prysznic we wspaniałej toalecie z bieżącą wodą.
    W niedzielę ciekawy pokaz na Placu Litewskim, czyli uroczyste zakończenie Zawodów!
    I prawdziwy szok - nie dość, że na 23 drużyny byłyśmy aż 5-te, to jeszcze zostałyśmy najlepszą drużyną żeńską - puchar, uściski naprawdę świetne przeżycie (do dziś jestem w szoku ;)
    Interesującym wydaje się też fakt, iż po powrocie do domu ile razy nie zamknęłam oczu, tyle razy widziałam „facetów w mundurach" :D

Autor: LA
Ostatnia aktualizacja: 20.06.2007, godz. 11:57 - Alicja Gajda