reutt_jzef_120

Prof. Józef Reutt, prof. nadzw. KUL


WIEK NIEWINNOŚCI

-    ur, 26.08.1901 r w Petersburgu
-    gimnazjum ukończył w Wilnie
-    uzyskał tytuł mgr filozofii na Uniwersytecie Wileńskim w 1931 r. pracą „Teoria uczuć u Spinozy”
-    studia filozoficzne i psychologiczne kontynuował na Sorbonie, w Paryżu
-    w 1945 r. na Uniwersytecie Poznańskim uzyskał tytuł doktora psychologii  pracą „Przedstawienie celu a postępowanie”

O SOBIE SAMYM DO POTOMNOŚCI

-    profesor Reutt brał czynny udział w upowszechnianiu psychologii; w różnych ośrodkach uniwersyteckich miewał odczyty popularno-naukowe z  zakresu psychologii
-    pracę dydaktyczną rozpoczął prof. Reutt w Warszawie (1942-1944) w czasie okupacji niemieckiej prowadząc tam wykłady i ćwiczenia z psychologii na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich
-    od 1949 r. był sekretarzem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
-    a od 1946 r. członkiem Poznańskiego Towarzystwa Filozoficznego
-    zasiadał w redakcji Kwartalnika Psychologicznego
-    był również przewodniczącym Rady Oddziałowej ZZNP,

VIVANT PROFESSORES!

-    wyrazem uznania dla jego pracy było przyznanie mu 1952 r. najwyższej nagrody Rektora Uniwersytetu Poznańskiego za szczególne osiągnięcia pedagogiczne i w dziedzinie organizacji nauki i nauczania
-    w 1954 r. zaczął pełnić funkcję kierownika Zespołowej Katedry Psychologii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. Piastował to stanowisko do 1957 r.
-    został mianowany w 1954r. profesorem nadzwyczajnym KUL,

NON OMNIS MORIAR


-    habilitację rozpoczął w 1951 r. na Uniwersytecie Poznańskim, ale została przerwana wskutek zarządzeń władz,
-    zajmował się psychologią pracy umysłowej, analizą celów życiowych młodzieży, psychologią przeżyć wojennych ( w czasie wojny).
-    Po wojnie zajął się problematyką psychologii woli, czego rezultatem są prace:
•    Przedstawienie celu a postępowanie (1947)
•    Badania psychologiczne nad wahaniem (1949)
•    Psychologia woli w nauce radzieckiej (1952)
•    Rozwój woli dziecka w pierwszym roku życia (wspólnie z N. Reuttową – 1952)
•    O słownych wyrazach przeżyć woli (1953)

-    następnym z kolei kierunkiem badań Reutta stały się zagadnienia psychofizjologiczne w oparciu o prace  Pawłowa i jego szkoły (szukał w nich naukowych podstaw dla psychologii)
-    „Działalność Reutta odznacza się dużym rozmachem i inicjatywą, z która łączy się jednak zawsze wytrwałość, sumienność w wykonywaniu obowiązków i wyjątkowe poczucie odpowiedzialności. Nad inne formy pracy naukowej przedkłada prace zespołową, przy której daje inicjatywę i ramy organizacyjne. Te społeczne momenty jego osobowości naukowej zapewniają mu skuteczny wpływ na młodzież i duże sukcesy pedagogiczne” – z opinii prof. T. Czeżowskiego, Uniwersytet w Toruniu


Zredagowane przez dr E.Talik i mgr A. Dobrowolską-Nowak na podstawie informacji z Archiwum KUL

Autor: Radosław Bułtowicz
Ostatnia aktualizacja: 24.09.2009, godz. 11:13 - Radosław Bułtowicz