Aktualnie prowadzone granty i projekty

Projekt OPUS17 UMO-2019/33/B/NZ7/01608

OPRACOWANIE FOTOAKTYWOWALNYCH CZĄSTECZEK O AKTYWNOŚCI PRZECIWNOWOTWOROWEJ I PRZECIWGRZYBICZEJ, STANOWIĄCYCH KONIUGATY METYDÓW CHINONÓW, LEKÓW PRZECIWNOWOTWOROWYCH I NANOCZĄSTEK ZŁOTA, O POTENCJALE TERAPEUTYCZNYM WOBEC NOWOTWORÓW PĘCHERZA MOCZOWEGO

Celem projektu jest opracowanie wielofunkcyjnego systemu na bazie nanocząstek złota sprzężonych z metydami chinonów oraz substancją przeciwnowotworową, tj. imatinibem, sunitynibem, lapatynibem lub pemetreksedem. System będzie potencjalnie stosowany jako drugi etap miejscowego leczenia raka pęcherza moczowego z dodatkową ochroną przed kandydemią. Zastosowanie nanocząstek złota umożliwia lokalną aktywację systemu za pomocą promieniowania laserowego do celów terapii fototermicznej.

Najczęstszym nowotworem układu moczowego jest rak pęcherza moczowego (RPM), który jest siódmym najczęściej występującym nowotworem wśród mężczyzn i 17-tym nowotworem u kobiet. Częstość występowania RPM na całym świecie wynosi 9 na 100 000 mężczyzn i 2 na 100 000 kobiet. W Unii Europejskiej średnia wystandaryzowana częstość występowania RPM jest prawie trzy razy wyższa i wynosi 27 przypadków na 100 000 dla mężczyzn i 6 przypadków na 100 000 dla kobiet. Według danych zebranych przez GLOBOCAN tylko w 2012 r. zarejestrowano na całym świecie około 430 000 nowych przypadków RPM, przy równoczesnych 165 000 zgonach.

Strategia terapeutyczna leczenia RPM zależy od typu molekularnego nowotworu. Obejmuje radioterapię, cystektomię, chemioterapię, terapie lokalne z instylacją dopęcherzową. Miejscowe leczenie RPM jest szczególnie interesujące, ponieważ pozwala na maksymalizację stężenia środka terapeutycznego w sąsiedztwie zmian nowotworowych bez narażania pacjenta na skutki uboczne substancji czynnej. Terapie dopęcherzowe nie należą do terapii pierwszego rzutu. Opcją ulepszenia chemioterapii dopęcherzowej jest połączenie standardowego podawania miejscowego aktywnych środków przeciwnowotworowych z czynnikami fizycznymi, np. temperaturą. Przykłady takich podejść obejmują hipertermię indukowaną mikrofalami (Synergo) lub elektromotoryczne podawanie leku (EMDA) u pacjentów z guzami wysokiego ryzyka.

Zastosowanie lokalnych terapii RPM wiąże się z ryzykiem infekcji, co wiąże się z zastosowaniem urządzeń medycznych, instrumentów cewników itp. Do powikłań terapeutycznych należy zaliczyć ryzyko kandydozy. Chociaż w wielu badaniach doniesiono, że rozwój kandydemii u pacjentów z rozpoznaną kandydurią (obecność szczepów Candida w moczu) jest raczej rzadki (1-8%), należy podkreślić, że obecność RPM wraz z chemioterapią znacznie zwiększa ryzyko rozwoju inwazyjnych infekcji wstępujących. W przypadku obecnej propozycji nanocząstki złota będą stosowane jako nośnik substancji przeciwnowotworowych i przeciwgrzybiczych wraz z zastosowaniem jako czynnik fototermiczny, co powinno zwiększyć skuteczność terapii.

Planowane badania obejmą zakres prac eksperymentalnych począwszy od projektowania i rozwoju małych cząsteczek o aktywności fungistatycznej i grzybobójczej, weryfikację ich aktywności in vitro, wstępne badania toksykologiczne związków w warunkach in vitro i in vivo, syntezę serii żeli z nanocząstkami złota zawierające biozgodne organożelatory oraz opracowane farmakologicznie aktywne cząsteczki tudzież badania skuteczności żeli nanocząstek złota in vivo w warunkach fotoaktywacji.

Projekt PRELUDIUM 21 (umowa nr UMO-2022/45/N/NZ5/01753)

LOKALNE I OGÓLNOUSTROJOWE METABOLITY TRYPTOFANU JAKO BIOMARKERY RAKA ŻOŁĄDKA

Rak żołądka jest jednym z najczęściej występujących nowotworów na całym świecie. W przypadku tego nowotworu tylko wczesna diagnoza może znacząco poprawić szanse pacjentów na przeżycie. Szlak kinureninowy uczestniczy w modulacji odpowiedzi immunologicznej organizmu podczas choroby nowotworowej i jest obiecującym celem immunoterapii. Celem tego projektu jest opracowanie metod analitycznych do oznaczania poziomu stężenia kinurenin i poznania potencjału diagnostycznego metabolitów tryptofanu w patogenezie raka żołądka poprzez poszukiwanie korelacji między poziomem kinurenin w płynach ustrojowych a stopniem zaawansowania choroby, rokowaniem i przeżyciem. Do oceny stężeń tryptofanu i kinurenin wykorzystana będzie chromatografia cieczowa z tandemową spektrometrią mas z jonizacją poprzez elektrorozpraszanie (LC-ESI-MS/MS). Uzyskane wyniki umożliwią lepsze poznanie potencjału diagnostycznego kinurenin w patogenezie raka żołądka i być może w przyszłości będą mogły zostać wykorzystane do opracowania nowych mniej inwazyjnych a zarazem skutecznych metod diagnostycznych raka żołądka.