Osoba i moralność są związane ze sobą nieodłącznie, gdyż każde działanie człowieka, każdy jego czyn ma swój wymiar aksjologiczny. Podobnie, każde działanie: werbalne czy niewerbalne jest swego rodzaju komunikacją z drugim człowiekiem i światem zewnętrznym. Dotyczy to komunikacji bezpośredniej pomiędzy osobami, jak i komunikacji masowej za pomocą środków społecznego przekazu. Ponadto każde działanie osoby ma swój cel i środek, za pomocą którego ten cel się osiąga. Jakie zatem relacje zachodzą pomiędzy wskazanymi w tytule: osobą, moralnością i mass mediami? Jak wpisują się w postulowaną przez Immanuela Kanta normę personalistyczną: „nigdy osoba ludzka niech nie będzie środkiem twego działania, ale zawsze celem”[1] czy normę personalistyczną Karola Wojtyły, która jest swoistym postulatem afirmacji osoby dla niej samej: osoba nigdy nie może być środkiem do celu, gdyż wtedy zostałaby pogwałcona jej godność[2]. Myśl prekursora normy personalistycznej i antropologia personalistyczna Wojtyły widziana z perspektywy „osoby i jej czynu” pozwolą nam te relacje zaprezentować[3].

 

* Artykuł ukazał się w: „Roczniki Nauk o Rodzinie”, T. 2, 57 (2011), s. 55-63.

 

[1]M. Nowak, Osoba w świecie mediów, w: D. Bis, A. Rynio (red.), Media w wychowaniu chrześcijańskim, Wydawnictwo KUL, Lublin 2010, s. 56.

[2] Por. S. Smoleński, Norma personalistyczna, „Analecta Cracoviensia” 1971, T. 3, s. 309-319.

[3] Por. J. Jęczeń, Persona e morale. Morale come il compimento della perosna in Giovanni Paolo II, Rzym 2000.

Autor: Jarosław Jęczeń
Ostatnia aktualizacja: 08.04.2014, godz. 23:11 - Jarosław Jęczeń