Bp Piotr Hemperek (1931-1992)
REKTOR (01.09.1983-31.08.1988)
ZASTĘPCA PROREKTORA (1977-1980)
Urodził się 28 czerwca 1931 r. w Ignacowie k. Lublina w rodzinie rolniczej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w okresie okupacji niemieckiej, przeniósł się do Lublina, gdzie uzyskał wykształcenie średnie o profilu humanistycznym, uwieńczone w 1950 r. maturą w państwowym Liceum im. S. Staszica. Naukę kontynuował w Seminarium Duchownym w Lublinie, by po sześciu latach studiów teologiczno-filozoficznych (1950-1955) przyjąć święcenia kapłańskie. Następnie został skierowany na dalsze studia specjalistyczne na Wydziale Prawa Kanonicznego w KUL. Pierwszą nominację po otrzymaniu święceń kapłańskich i uzyskaniu stopnia magistra prawa kanonicznego (1958 r.) otrzymał na stanowisko notariusza Kurii Biskupiej oraz zastępcę redaktora „Wiadomości Diecezjalnych” (1961 r.). Z pracą kurialisty łączył pasję naukową, która zaowocowała rozprawą doktorską Sprawa zakonów w Polsce w wieku oświecenia, napisaną pod kierunkiem prof. Leszka Winowskiego z Wrocławia, który wówczas pracował także w KUL.
Jako doktor prawa kanonicznego został od października 1963 r. zatrudniony w KUL na Wydziale Prawa Kanonicznego na stanowisku starszego asystenta Katedry Prawa Porównawczego. Następnie jako adiunkt przeszedł do pracy w Katedrze Kościelnego Prawa Polskiego (1973 r.). Pełnił ponadto szereg funkcji społecznych w Uniwersytecie. Był m.in. sekretarzem redakcji „Roczników Teologiczno-Kanonicznych”. Przez pięć lat (1968-1973) pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów KUL, a następnie przewodniczącego Senackiej Komisji Dyscyplinarnej. Od 1971 r. podjął współpracę z Redakcją Encyklopedii Katolickiej. W tym także okresie pracował nad rozprawą habilitacyjną Oficjalat Okręgowy w Lublinie (XV-XVIII). Studium z dziejów organizacji i kompetencji sądownictwa kościelnego. Po zatwierdzeniu habilitacji przez Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki został powołany przez Senat Akademicki na stanowisko docenta w Katedrze Historii Źródeł i Publicznego Prawa Kościelnego. Od października 1974 r. poza zajęciami na Wydziale Prawa podjął także wykład w Lubelskim Seminarium Duchownym. Dla alumnów prowadził także seminarium naukowe, na którym wielu z nich uzyskało tytuły magisterskie. Tytuł naukowy profesora i stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Prawa Publicznego i Źródeł Prawa Kanonicznego otrzymał decyzją Senatu Akademickiego z dnia 27 czerwca 1978 r.
W roku akademickim 1973/74 sprawował na Wydziale Prawa Kanonicznego funkcję prodziekana, a następnie w latach 1974-1977 dziekana tegoż Wydziału. Po upływie kadencji dziekańskiej został ponownie wybrany na prodziekana Wydziału Prawa Kanonicznego i mianowany zastępcą prorektora ds. młodzieżowych. Z funkcji tej zrezygnował na własną prośbę w 1980 r.
Działalność dydaktyczna ks. prof. Piotra Hemperka obejmowała szereg przedmiotów, które wykładał w różnych latach na Wydziale Prawa Kanonicznego. Ponadto od 1975 do 1989 r. prowadził kursoryczny wykład z prawa kanonicznego dla alumnów Seminarium Duchownego w Lublinie. W sumie pod kierunkiem ks. prof. Hemperka powstało 6 rozpraw doktorskich oraz 75 prac magisterskich i licencjackich. Łączył on w sobie gruntowną wiedzę kanonisty i historyka prawa ze szczególnym charyzmatem, który pozwalał na rozbudzenie wśród jego seminarzystów pasji naukowej dla obranego tematu.
Na dorobek naukowy ks. prof. Piotra Hemperka składa się szereg rozpraw, monografii, artykułów i recenzji, które uznać należy za cenny wkład w polską myśl kanonistyczną. Publikacje te koncentrują się głównie wokół historyczno-prawnego nurtu zainteresowań. Zagadnienia te były przedmiotem jego rozpraw dyplomowych: licencjackiej, doktorskiej i habilitacyjnej.
Dnia 7 maja 1982 r. na mocy bulli papieża Jana Pawła II został obdarowany godnością biskupa tytularnego Equillo i ustanowiony biskupem pomocniczym lubelskim. Sakrę biskupią otrzymał w katedrze lubelskiej 30 maja 1982 r. W czerwcu tegoż roku został wikariuszem generalnym biskupa lubelskiego, a wkrótce potem prałatem archidiakonem Kapituły Katedralnej Lubelskiej.
Dnia 20 maja 1983 r. Senat Akademicki wybrał bpa prof. Piotra Hemperka na rektora KUL. Jako rektor kontynuował wysiłki, które umacniały prestiż KUL-u wśród uniwersytetów polskich oraz jego rangę w skali międzynarodowej. Dokonywało się to, między innymi, poprzez wykorzystanie nowych szans formalno-prawnych, zaistniałych w nurcie rysujących się przemian polityczno-ustrojowych naszego państwa, poprzez konsolidację rodzących się nowych struktur w ramach Uniwersytetu, czego wyrazem było wznowienie lub otwarcie nowych kierunków studiów i sekcji, poprzez wzmocnienie liczbowe i jakościowe kadry naukowo-dydaktycznej, ocalenie przed postępującą degradacją substancji lokalowej Uniwersytetu, podjęcie nowych inwestycji budowlanych. Należał do głównych protagonistów niezwykłego wydarzenia w całej historii KUL-u, przypadł mu bowiem zaszczyt goszczenia w murach tej Uczelni Ojca Świętego Jana Pawła II. Urząd rektora sprawował do 1988 r., kiedy na rok przed upływem drugiej kadencji złożył rezygnację ze względu na stan zdrowia.
Zmarł nagle 3 lipca 1992 r. w Zakopanem, w dniu przybycia na urlop. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 7 lipca 1992 r. w Lublinie.
WSPÓŁPRACA
