Olga Grabowska-Chenczke, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu 20 listopada 2020

Dziękuję za skrzydła!

Jeśli miarą Mistrza, Mentora i Nauczyciela jest to, z jaką siłą dodaje on skrzydeł swoim uczniom, to chcę powiedzieć: „Piotrze, gdy w 2004 roku przyjąłeś mnie na pokład Katedry Psychologii Eksperymentalnej, a potem prowadziłeś aż do obrony doktoratu w 2009 roku, byłeś pierwszą osobą, która uratowała moje marzenia o „lataniu”, o przekraczaniu granic myślenia, o odważnym stawianiu hipotez i jeszcze odważniejszym ich testowaniu. Zawsze mnie wspierałeś, zawsze doklejałeś skrzydła, które odpadały w chwilach, gdy traciłam wiarę w swoje możliwości. Nigdy nie pozwoliłeś złożyć broni. Traktowałeś zawsze z szacunkiem, ale potrafiłeś również stawiać wysokie wymagania. Wiedziałeś przecież, że kiedyś w życiu pofrunę i potrzebuję uczyć się tego, jak pokonać lęk wysokości. Dzisiaj chcę powiedzieć: ZA TO WSZYSTKO DZIĘKUJĘ. Twoje nagłe odejście sprawiło, że na moment zatrzęsła się ziemia. Na moment wszyscy straciliśmy równowagę. Przytulam do serca Twoją rodzinę, bo wiem, że dla nich było to najtrudniejsze. Grażynko, Igo, Klaro, Hubercie, Bernardzie - przyjmijcie moją cichą obecność przy Was w modlitwie. Piotrze, do zobaczenia… Mam skrzydła dzięki Tobie! Zobaczysz, dolecę… ”


Agata Łuka, KUL 20 listopada 2020

Z żalem i niezgodą na wybory śmierci przyjęłam wiadomość o odejściu Pana Profesora Piotra Francuza. Pan Profesor należy do nielicznego grona ludzi, którzy, nawet mijani przypadkiem, pozostawiają w życiu innych niezwykły ślad. Jako pracownik Instytutu Filologii Klasycznej nie znałam Pana Profesora "z bliska", ale nieliczne chwile, w których dane mi było przysłuchiwać się Jego wypowiedziom, rozmowom, w których uczestniczył, były chwilami naznaczonymi świadomością przebywania w towarzystwie wysokiej próby uczonego, a przy tym człowieka życzliwego, pogodnego, z ogromnym poczuciem humoru. Takim Go zapamiętam.
Pan Profesor tak ciekawie i jasno mówił o procesach poznawczych. Jak wyjaśniłby taki, który polega na tym, że wiem, iż to, co się stało, jest prawdą, a jednocześnie w to nie wierzę...? Mam nadzieję, że kiedyś będę mogła Go o to zapytać.
Agata Łuka

Aleksandra Kosacka 20 listopada 2020

Pamiętam prof. Piotra Francuza:
- prowadzącego genialne wykłady z psychologii poznawczej, na które czekało się z niecierpliwością,
- zachęcającego do przeczytania jego książkę „Imagia”, w którą się bardzo potem wciągnęłam,
- rozmawiającego ze mną serdecznie na I roku studiów, kiedy przyszłam do niego z ważną dla mnie wtedy sprawą,
- klękającego i zdejmującego kapelusz rano w kościele akademickim KUL i modlącego się tam (podejrzewam, że przed pracą) i wieczorem (podejrzewam, że po pracy)…
- wielokrotnie urzekło mnie jego mądre spojrzenie na świat, które było zawarte w jego wypowiedziach.

 WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ MU DAĆ PANIE, A ŚWIATŁOŚĆ WIEKUISTA NIECHAJ MU ŚWIECI NA WIEKI WIEKÓW. AMEN.

Aleksandra Sławińska 20 listopada 2020

Pamiętam Twoją pasję z jaką wprowadzałeś nas w arkana psychologii, mówiłeś że kazdy z nas znajdzie swoją ścieżkę. Dziś przypadkiem trafiamy na wiadomośc o Twojej śmierci...Mam w oczacj Twój usmiech błąkający się po twarzy gdy opowiadałeś o Gawędzie. Żegnaj Profesorze i do zobaczenia.


Maria Lewicka, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu 20 listopada 2020

Piotrze, to po prostu nie może być prawda, tego nie można przyjąć do wiadomości. Po prostu będziesz zawsze z nami. Zawsze byłeś gotów do nas przyjechać. Zawsze byłeś gotów nas wspierać swoją wiedzą i erudycją. I przecież nawet nie skończyliśmy naszych różnych dyskusji.

Ja osobiście nie przyjmuję tej niesprawiedliwości do wiadomości,

Marysia


Aleksandra Kujawa, KUL 20 listopada 2020

Życie jest jak podróż pociągiem, do którego jedni wsiadają, drudzy wysiadają. Jedni opuszczają go wcześniej, drudzy później, ale prędzej czy później każdy z nas wysiąść z niego musi. Nieważne, w której klasie podróżujemy, bo tak naprawdę liczy się cel podróży. Pan Profesor właśnie opuścił nasz przedział... Głęboko wierzę w to, że wysiadł Pan na właściwej stacji - o nazwie Niebo.

Pan Bóg powołuje Wielkie Osobowości, najpierw do życia tu - na ziemi, a następnie do życia w "Niebiańskiej Społeczności".
Panie Profesorze, do takich właśnie osób się Pan zalicza. Myślę, że bliskość Pana Boga jest teraz największym osiągnięciem, jakie mógł Pan, Panie Profesorze, kiedykolwiek uzyskać w trakcie swojej ziemskiej podróży.

Dziękuję, Profesorze, za ogrom przekazanej wiedzy, za malowanie słowem w nadzwyczajny sposób, za rozmowę i uścisk dłoni z powodu pomyłki w indeksie, za bycie wzorem dla studentów. Należał Pan do tych, którzy pokazali nam świat z zupełnie innej perspektywy i nauczyli, jak się w nim odnaleźć.

Składam najszczersze wyrazy współczucia dla całej Rodziny i Najbliższych Pana Profesora. Otaczam modlitwą.

Leehu Zysberg and Osnat Argaman, Gordon College of Education, Haifa, Israel, 20 listopada 2020

We have heard with surprise and grief of the passing of Prof. Francuz of COVID19. We wholeheartedly send our condolences to the entire KUL community. Prof. Francuz visited Gordon college and has made many good connections and friendships. He will be missed.
As they say in Jewish tradition: may you not know any more sorrow.


On behalf of Gordon college's faculty members and leadership
Leehu Zysberg and Osnat Argaman


Mariusz Urbański, Wydziału Psychologii i Kognitywistyki UAM, 20 listopada 2020

W imieniu własnym oraz całej społeczności akademickiej Wydziału Psychologii i Kognitywistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu składam na ręce Panów Profesorów kondolencje, w związku z odejściem prof. Piotra Francuza, znakomitego psychologa, twórczego naukowca, wybitnego nauczyciela. To ogromna strata i dla psychologii, i dla kognitywistyki.

 

Z wyrazami szacunku
Mariusz Urbański


Romuald Derbis, Instytut Psychologii Uniwersytetu Opolskiego 20 listopada 2020

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o niespodziewanej śmierci wybitnego polskiego
psychologa , prof. Piotra Francuza. Dzielimy ze społecznością akademicką KUL i psychologią polską żal
i ogromne poczucie straty. Odszedł wybitny naukowiec,nauczyciel akademicki i dobry człowiek.
Pozostanie z nami pamięć o Nim i Jego osiągnięciach.
Cześć Jego Pamięci. Niech spoczywa w pokoju.
W imieniu społeczności akademickiej IP Uniwersytetu Opolskiego
Romuald Derbis - dyrektor IP UO


Anna M. Zalewska, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny 20 listopada 2020

Trudno pogodzić się z tym, że słońce gaśnie w biały dzień, że w pełni rozkwitu Ktoś odchodzi...
Pana Profesora podziwiałam za twórczą wyobraźnię, ciekawość poznawczą i precyzję słowa, ale także za szczerość i odwagę w wyrażaniu swoich poglądów i ocen.

Pana odejście to wielka strata dla psychologii...
Składam wyrazy głębokiego współczucia Rodzinie i Przyjaciołom