13.09.13

W ramach X Zjazdu Polskiego Stowarzyszenia Psychologi Społecznej, który w tym roku odbył się w dniach 13-15 września w Krakowie, Wacław Bąk wygłosił referat pt "Przekonania o własnych możliwościach jako element samowiedzy - miejsce w modelu struktury Ja oraz efekty czasowej aktywizacji"

Link do strony Zjazdu: http://www.zjazdpsps2013.pl/ 

06.09.13

Ukazał się nowy artykuł dr Puchalskiej-Wasyl i prof. Piotra Olesia na temat wątpienia:

Puchalska-Wasyl, M. i Oleś, P. (2013). Doubtfulness - a dialogical perspective. Psychology of Language and Communication, 17 (2), 101-113. DOI:10.2478/plc-2013-0007

Pełny tekst artykułu dostępny jest na stronie czasopisma

http://www.plc.psychologia.pl/plc/plc/contents/vol_17-2.html 

29.04.13

Małgorzata Puchalska-Wasyl otrzymała grant Narodowego Centrum Nauki na realizację projektu pt. "Integracja i konfrontacja perspektyw a dystans psychologiczny w dialogu wewnętrznym" (DEC-2012/07/B/HS6/02348).

Gratulujemy!

30.01.12

Prof. Piotr Oleś rozmawiał z Dariuszem Bugalskim w radiowej "Trójce" na temat wewnętrznych dialogów. Rozmowa była inspirowana wydaną niedawno monografią "Dialog z samym sobą".

Rozmowy można posłuchać na stronie Polskiego Radia

http://www.polskieradio.pl/9/396/Artykul/527785,Z-kim-naprawde-rozmawiamy-prowadzac-wewnetrzny-dialog

Profesor Piotr Oleś został wybrany do pełnienia funkcji przewodniczącego Komitetu Psychologii PAN.

Gratulujemy!

Monografia Profesora Piotra Olesia pt. "Psychologia człowieka dorosłego" została wyróżniona w tegorocznej edycji Nagrody Teofrasta.

Gratulujemy!

Jest to nagroda przyznawana dla najlepszych książek psychologicznych. Książka Profesora Piotra Olesia zdobyła wyróżnienie specjalne redaktora naczelnego magazynu "Charaktery".

http://www.nagrodateofrasta.eu/

Ukazała się nowa monografia na temat dialogowego Ja:

Oleś, P.K., Puchalska-Wasyl, M., Brygoła, E. (red.) (2011). Dialog z samym sobą. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Monografia nawiązująca do teorii dialogowego Ja Huberta Hermansa, wydana jako podsumowanie znacznej części badań przeprowadzonych w ramach subsydium profesorskiego „Mistrz”, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, pt. „Dialogowe funkcje Ja”. Zawiera szesnaście rozdziałów poświęconych teorii wraz jej poszerzeniem i krytyką oraz licznym wynikom badań empirycznych prowadzonych na jej gruncie i z jej inspiracji

Ukazała się nowa monografia Profesora Piotra Olesia pt. "Psychologia człowieka dorosłego. Ciągłość - zmiana - interacja", wydana przez Wydawnictwo Naukowe PWN.

Oryginalna monografia poświęcona psychologii rozwoju osobowości w okresie życia dorosłego:

• przedstawia całościowe ujęcie tematyki dotyczącej zmian w funkcjonowaniu człowieka w okresie dorosłości
• zawiera treści należące do minimum programowego studiów magisterskich z psychologii w zakresie psychologii biegu życia i psychologii osobowości
• prezentuje oryginalne koncepcje dotyczące między innymi wykorzystania osobistego potencjału, dojrzewania osobowości, kryzysu połowy życia, syndromu Paula Gauguina czy bilansu życia
• może być podręcznikiem lub lekturą uzupełniającą dla studentów psychologii, pedagogiki i pokrewnych dyscyplin

Piotr K. Oleś – profesor zwyczajny w KUL – Kierownik Katedry Psychologii Osobowości i w SWPS – Kierownik Katedry Diagnozy Psychologicznej; przewodniczący Komitetu Psychologii PAN, członek Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów; redaktor naczelny Roczników Psychologicznych; laureat programu „Mistrz” Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2006-2010). Psycholog osobowości, prowadzi badania na temat dialogów wewnętrznych, systemu znaczeń osobistych, systemu Ja i tożsamości oraz przemian osobowości w ciągu życia i orientacji pozytywnej. Autor kilkudziesięciu artykułów naukowych publikowanych w kraju i zagranicą oraz monografii: „Psychologia przełomu połowy życia” (TN KUL, 2000), „Wprowadzenie do psychologii osobowości. Nowe wydanie” (Scholar, 2009) i „Psychologia człowieka dorosłego. Ciągłość – zmiana – integracja” (PWN, 2011) – książka wyróżniona w konkursie Teofrasta, październik 2011; współredaktor książki „Dialog z samym sobą” (PWN, 2011). Międzynarodowy konsultant konfrontacji z sobą; specjalista psycholog kliniczny.

Ukazało się nowe wydanie podręcznika prof. Piotra K. Olesia

"Wprowadzenie do psychologii osobowości'  

Ze wstępu „Słowo od autora: drugie wydanie”

„Minęło sześć lat od pierwszego wydania tego podręcznika. W psychologii osobowości - choć przybyły tysiące nowych wyników - nie zmieniło się tak wiele. Ciągle jesteśmy na etapie kumulacji i integracji wiedzy. Na rewolucyjne zmiany zapewne przyjdzie jeszcze czas. Obecny kształt wiodących teorii osobowości jest zbliżony do tych z pierwszych lat XXI wieku. Perspektywa jest jednak inna, stąd konieczne stały się uzupełnienia i korekty tekstu wydanego przed paroma laty.

Katalog rozszerzeń i ważniejszych uzupełnień jest dość znaczny. Obejmuje teorie J. Bowlby’ego, D. Cervone’go, S. Epsteina, J. Kozieleckiego, znaczne rozszerzenia dotyczące teorii relacji z obiektem i psychodynamicznej teorii Ja, koncepcji podpisu behawioralnego i podejścia interakcyjnego w psychologii osobowości. Dwie zmiany są szczególnie znamienne: poszerzenie wiedzy o automatycznym poziomie osobowości - signum temporis - oraz propozycja nowego rozwiązania koncepcyjnego w odniesieniu do kwestii Ja podmiotowego, intencjonalnego. Więcej uwagi poświęciłem też podsumowaniu trzech głównych kontrowersji wyznaczających osie tematyczne podręcznika, jak również zagadnieniu integracji wiedzy o osobowości, a także statusu i perspektyw. Wprowadziłem kilka bloków rozszerzających, rysunków i tabel, zaktualizowałem też bibliografię i listy literatury zalecanej. Lecz czy to oznacza, że nic się nie zdezaktualizowało? Postęp w dziedzinie osobowości - podobnie jak jej zmiany - nie zachodzi tak szybko.”

Książka „Psychologia humoru” Jolanty Tomczuk-Wasilewskiej wypełnia lukę wydawniczą dotycząca wiedzy na temat poczucia humoru. W tekście przytoczone są najbardziej znane teorie humoru, zebrane w dwie podstawowe grupy: teorii psychodynamicznych i kognitywnych. Wyjaśnione są kwestie terminologiczne. Zrelacjonowane są również funkcje poczucia humoru, począwszy od wyróżnionych przez Martina (humor w służbie ego, agresywny, afiliacyjny, masochistyczny), skończywszy na funkcjach światopoglądowych i wspierających zdrowie fizyczne.

            Autorka wskazuje na pojecie dystansu jako swoistego pomostu łączącego poczucie humoru z teorią wielogłosowego JA Hermansa, którą wykorzystuje do opisu kontradykcji i uzgadniania niespójności w komizmie, analizowanego jako zjawisko intrapsychiczne. Wprowadzenie teoretyczne jest uzupełnieniem części empirycznej. Opisane tu po raz pierwszy badania służą poznaniu zjawiska komizmu i zrozumienia człowieka jako istoty wykorzystującej humorystyczny punkt widzenia. Autorka analizuje treściowe i afektywne cechy ujęcia zdarzeń z perspektywy humorystycznej oraz konsekwencje zmian perspektywy na humorystyczną. Odnajduje związki pomiędzy cechami ujęć humorystycznych z cechami osobowości, stylami humoru i temperamentalnymi cechami humoru.