16 października br. przypada 45. rocznica wyboru kard. Karola Wojtyły na Papieża. Postaci św. pap. Jana Pawła II nikomu dzisiaj jeszcze nie trzeba przypominać. Jest ciągle obecny w przekazach medialnych, niezmiennie upamiętniany w nazwach ulic, palców, szkół i instytucji. Z perspektywy Naszego Uniwersytetu, który od pamiętnej uchwały Senatu Akademickiego z 4 IV 2005 r., nosi Jego imię, warto z okazji wskazanej rocznicy przypomnieć jednak okres pracy ks. doc. dr hab. Karola Wojtyły na KUL-u.

Po uzyskaniu w 1948 r. na Angelicum w Rzymie doktoratu z teologii na podstawie rozprawy Zagadnienie wiary w dziełach św. Jana od Krzyża, ks. Karol Wojtyła uzyskał nostryfikację dyplomu na Wydziale Teologicznym UJ. Pełniąc posługę duszpasterską w Niegowici k. Gdowa, a następnie w parafii pw. św. Floriana w Krakowie, kontynuował swoje badania naukowe, których efektem stała przygotowana w 1953 r. rozprawa habilitacyjna pt. Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maksa Schellera. Następnie miał podjąć pracę naukową na Wydziale Teologicznym UJ, jednak wobec zamknięcia tego Wydziału przez władze komunistyczne, podjął wykłady w seminarium duchownym w Krakowie. Wkrótce, bo już w 1956 r. otrzymał propozycję podjęcia wykładów na KUL-u, gdyż dotychczasowy kierownik Katedry Etyki na Wydziale Filozoficznym KUL, o. Wojciech Feliks Bednarski OP, na mocy decyzji generała zakonu dominikanów został desygnowany do objęcia Katedry Teologii Moralnej na Angelicum w Rzymie. Warto też zaznaczyć, że powołanie ks. Wojtyły do pracy na KUL-u odbyło się za wyraźną sugestią prof. Stefana Swieżawskiego, który był recenzentem jego rozprawy habilitacyjnej. Po uzyskaniu akceptacji Senatu Akademickiego KUL, z dniem 12 X 1954 r. ks. dr hab. K. Wojtyła podjął wykłady zlecone na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. W pierwszym roku pracy akademickiej na Naszej Uczelni prowadził on wykłady z historii doktryn etycznych oraz proseminarium z etyki. W 1957 r. został kierownikiem katedry etyki i na tym stanowisku pozostawał także po uzyskaniu 4 VII 1958 r. godności biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej (biskupa tytularnego Ombi), następnie arcybiskupa krakowskiego (13 I 1964 r.) oraz kardynała (26 VI 1967 r.).

Pracę naukową na KUL-u godził z obowiązkami duszpasterskimi i administracyjnymi w archidiecezji krakowskiej. Warto też przypomnieć, że nie pobierał wynagrodzenia z KUL-u, przeznaczając całą pensję na stypendia studenckie lub prace badawcze realizowane w jego katedrze. W 1976 r. Uczelnia podjęła starania o nadanie ks. doc. K. Wojtyle, tytułu profesora, jednakże do dnia jego wyboru na papieża nie uzyskano w tej sprawie żadnej odpowiedzi ze strony władz państwowych. Nie przeszkodziło to jednak w tym, by dnia 16 X 1978 r. na frontonie KUL załopotał baner: NASZ PROFESOR – PAPIEŻEM. W tym samym miejscu, inny baner, 27 IV 2014 r. ogłosił społeczności Lublina: NASZ PROFESOR – ŚWIĘTYM.

dr hab. Edward Gigilewicz