Ksiądz prof. Tadeusz Styczeń SDS (1931-2010) był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim przez ponad 50 lat (1955-2007). Najpierw jako student, a następnie jako pracownik naukowo-dydaktyczny. Ten wybitny etyk był twórcą kilku oryginalnych koncepcji naukowych. Był także uczniem oraz przyjacielem ks. prof. Karola Wojtyły, po którym objął kierownictwo Katedry Etyki, gdy ten został wybrany papieżem. Do jego wielu inicjatyw należało m.in. utworzenie Instytutu Jana Pawła II (1982) czy powołanie do życia czasopisma „Ethos” (1988). Bogaty dorobek naukowy i epistemologiczny Księdza Profesora został zdeponowany w kierowanym przez niego Instytucie oraz w domu zakonnym księży salwatorianów w Lublinie.

Prace nad opracowaniem archiwaliów rozpoczęły się w 2014 r. pod kierunkiem dr. hab. Tomasza Nowickiego prof. KUL. Brali w nich udział zarówno doktoranci historii (Grzegorz Misiura, Krzysztof Perzyna), jak i studenci specjalizacji archiwalnej, którzy porządkując dokumenty, odbywali zajęcia praktyczne oraz swoje praktyki zawodowe.

W wyniku opracowania archiwalnego powstał zespół o nazwie: Spuścizna archiwalna Księdza Profesora Tadeusza Stycznia SDS, liczący 741 jednostek. Najstarszym dokumentem jest kserokopia świadectwa maturalnego przyszłego kapłana z 1951 r., a najnowsze materiały, to korespondencja napływająca już po śmierci ks. Stycznia w 2011 i 2012 r.

Dokumentacja aktowa została podzielona na kilkanaście części: I. Teksty publikowane; II. Wystąpienia i teksty niepublikowane; III. Recenzje i opinie o pracach, które ukazały się drukiem; IV. Wywiady, rozmowy; V. Tłumaczenia z języków obcych; VI. Zapiski, wypisy, notatki, materiały warsztatowe itp.; VII. Materiały z konferencji, sympozjów i kongresów; VIII. Działalność organizacyjno-naukowa; IX. Działalność dydaktyczna [w tym recenzje obcych prac dyplomowych]; X. Działalność wydawnicza i redakcyjna; XI. Działalność społeczna; XII. Inna działalność; XIII. Materiały biograficzne i osobiste; XIV. Materiały gospodarcze, majątkowe i pozostałe; XV. Korespondencja; XVI. Materiały o twórcy zespołu [życiorysy, bibliografie i recenzje prac]; XVII. Materiały osób obcych. Wynika z tego, że przy porządkowaniu zastosowano metodę rzeczową, przy czym w obrębie każdej grupy zastosowano układ alfabetyczny według tytułów poszczególnych jednostek.

Efektem prac porządkowych jest publikacja: T. Nowicki, G. Misiura, Spuścizna archiwalna Księdza Profesora Tadeusza Stycznia SDS. Inwentarz. Część 1: Dokumentacja aktowa, Lublin 2021. Zawiera ona przedmowę, napisaną przez dr hab. Agnieszkę Lekką-Kowalik prof. KUL – dyrektor Instytutu Jana Pawła II, a następnie właściwą część inwentarza: wstęp naukowy oraz tabele. Te ostatnie zawierają spis wszystkich jednostek według nadanych im kolejnych sygnatur. Zestawienie to zawiera następujące informacje: sygnaturę archiwalną, tytuł jednostki, daty skrajne, opis zewnętrzny oraz uwagi. Całość publikacji uzupełnia aneks, zawierający fotografie przykładowych archiwaliów, oraz indeks osób, ułatwiający odnalezienie danego nazwiska w inwentarzu. Uporządkowania wymaga jeszcze część nieaktowa spuścizny, np. fotografie, kasety magnetofonowe, kasety VHS, płyty CD i inne. Całość dokumentacji przechowywana jest w Ośrodku Badań nad Myślą Jana Pawła II – Instytucie Jana Pawła II.

Wydany drukiem inwentarz dokumentów po ks. prof. Tadeuszu Styczniu pozwoli na większe upowszechnienie i upublicznienie dla badaczy jego dorobku naukowego.

Grzegorz Misiura