Urodził się 7 października 1944 w Radomiu, w rodzinie robotniczej Piotra i Janiny z d. Kępczyńskiej. Kształcenie podstawowe rozpoczął w Złotym Stoku (woj. wrocławskie), dokąd po wojnie na kilka lat przeprowadziła się jego rodzina. Od 1952 r. kontynuował naukę w Radomiu, składając w 1962 r. egzamin dojrzałości po zakończeniu miejscowego Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Syrokomli. Wstąpił następnie do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, gdzie odbył studia filozoficzno-teologiczne w latach 1962-1969. W trakcie studiów odbył przymusową dwuletnią służbę wojskową (Gubin (2 miesiące), Opole (22 miesiące)). Wyświęcony 31 maja 1969 przez administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej bpa Piotra Gołębiowskiego (1902-1980) w katedrze pw. Narodzenia NMP w Sandomierzu. Po święceniach rozpoczął pracę duszpasterską najpierw w zastępstwie w parafii św. Andrzeja Boboli w Bardzicach (1969), a następnie jako wikariusz w parafii św. Mikołaja w Szewnie (1969-1972).

W latach 1972–1978 podjął studia w Szkole Biblijnej na Wydziale Teologicznym KUL. W czerwcu 1973 r. złożył egzamin licencjackim a magisterium uzyskał 19 listopada 1974 r. po obronie pracy pt. Archeologiczny problem grobu Jezusa, która powstała na seminarium o. Hugolina Langkammera (1930-2021). Kontynuował pracę w duszpasterstwie: w miesiącach wakacyjnych pracował w parafiach Skotniki Koneckie (1973) i Modliborzyce (1976), a od 1977 jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Białaczowie oraz Najświętszego Serca Jezusowego w Skarżysku-Kamiennej (1977-1978). Równocześnie pisał dysertację doktorską pod kierunkiem o. Langkammera. 24 czerwca 1978 obronił doktorat w zakresie nauk biblijnych pt. Hellenistyczna i judaistyczna literatura o męczennikach, a Łukaszowy opis męki Jezusa.

Po obronie został mianowany wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Po dwóch latach pracy podjął studia biblijne w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie (1980–1984), gdzie uzyskał licencjat z nauk biblijnych. Po powrocie z Rzymu ponownie objął wykłady Nowego Testamentu i teologii biblijnej, pełnił funkcję opiekuna biblioteki seminaryjnej.

25 kwietnia 1985 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym sandomiersko-radomskim. W tymże roku został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji (1985-1992) oraz wszedł w skład rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych. Zainicjował w latach 80. spotkania biblijne odbywające się w kościele MB Miłosierdzia w Radomiu. Objął funkcję przewodniczącego wydziału duszpasterskiego kurii diecezjalnej. W Konferencji Episkopatu Polski przewodniczył Komisji ds. Trzeźwości (1988–1994). Był inicjatorem corocznych pieszych pielgrzymek z Radomia do Niepokalanowa w intencji trzeźwości. Zasiadał także w Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, Komisji Charytatywnej i Podkomisji Biblijnej.

Po dokonaniu nowego podziału administracyjnego diecezji w Polsce, został mianowany biskupem pomocniczym diecezji radomskiej (25 marca 1992) i wikariuszem generalnym. Zawołaniem biskupim księdza biskupa Adama Odzimka są słowa: „Ne deficiant fides caritasque” – „Aby wiara i miłość były mocne”. Od 1 września 1992 r. był wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, a w latach 2001-2013 w Radomskim Instytucie Teologicznym przy Wydziale Teologicznym UKSW w Radomiu.

W pracy naukowej zajmował się ewangeliami synoptycznymi i pismami Jana Ewangelisty. Jest autorem m.in. artykułu: Łukaszowy kerygmat o Jezusie męczenniku (Ruch Biblijny i Liturgiczny, t. 33(2), 1980, s. 68-79), redaktorem pozycji książkowych m.in. Tydzień biblijny 27 kwietnia – 3 maja 1997. Materiały (Radom 1997), Poznali go przy łamaniu chleba. I Kongres Eucharystyczny Diecezji Radomskiej (Radom 2005), „Bogu dziękujcie, ducha nie gaście.” 15 lat diecezji radomskiej 1992-2007 (Radom 2007).

Prywatnie był kibicem siatkówki. W 2000 r. nadano mu honorowe obywatelstwo gminy Wieniawa.

7 października 2019 papież Franciszek  przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego. Zmarł 13 marca 2022 po długiej chorobie nowotworowej w Radomiu. Pochowany w grobie biskupów radomskich na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Radomiu.

Bibliografia: AU KUL, Akta osobowe studentów, T-023251; K.R. Prokop, Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej, Kraków 1998, s. 106–107; E. Kasjaniuk, Odzimek Adam Maciej, w: Encyklopedia 100-lecia KUL, t. II, red. E. Gigilewicz i in., Lublin 2018, s. 125;

fara.radom.pl/pl/kaplani/pochodzacy_z_parafii/bp_adam_odzimek,127.htm; https://diecezja.radom.pl/biskup-adam-odzimek-biogram/

Irena Wodzianowska