Urodził się 7 kwietnia 1928 r. w Grzybowicach k. Wągrowca. Jego rodzicami byli Józef oraz Maria z d. Sonnenberg. Miał jeszcze dwóch młodszych braci. Ojciec był dyrektorem miejscowej szkoły, a niedługo potem został przeniesiony do pobliskiego Łęgowa. Tam całą rodzinę zastał wybuch wojny. Niemcy wysiedlili ich na Zamojszczyznę. Jerzy ukończył gimnazjum w Szczebrzeszynie oraz liceum w Zamościu. Mając 14 lat pracował jako robotnik w ogrodzie Zamoyskich oraz uczył dzieci z klas 1-3. Był żołnierzem 9. Pułku Piechoty Armii Krajowej na Zamojszczyźnie oraz 2. batalionu leśnego „Podkowa” i nosił pseudonim „Harmonia”. Miał stopień starszego strzelca.

Studia filozoficzno-teologiczne odbył w WSD w Gnieźnie i Poznaniu (1947-1953). Przyjął święcenia kapłańskie z rąk abpa Walentego Dymka i był wikariuszem parafii św. Mikołaja w Lesznie Wielkopolskim (1953-1956). Następnie został skierowany na studia muzykologiczne, które odbył w Zakładzie Muzykologii Kościelnej KUL (1956-1960), uzyskując magisterium (Graduał Rorantystów Wawelskich rkp. 46 w świetle analizy paleograficzno-muzykologicznej) oraz doktorat (Oficja rymowane, hymny i sekwencje o św. Wojciechu w polskich rękopisach przedtrydenckich; 1961) pod kierunkiem ks. prof. Hieronima Feichta. Potem studiował grę organową w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu pod kierunkiem prof. Józefa Pawlaka (1960-1966) oraz odbył studia z zakresu muzyki średniowiecznej na Sorbonie w Paryżu (1964-1965). Uzyskał na KUL-u stopień doktora habilitowanego (Sekwencje polskie. Studium muzykologiczne; 1970), po czym został mianowany docentem w Akademii Teologii Katolickiej (1971), a następnie tamże profesorem nadzwyczajnym (1976). Dwa lata później uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Został wykładowcą liturgiki i muzyki kościelnej w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu (1961-1969) oraz w Instytucie Teologicznym Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum” w Warszawie (1969-1989). Był organizatorem katedry muzykologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1969). Wykładał także w Punkcie Konsultacyjnym Studiów Zaocznych ATK w Katowicach. Prowadził też gościnne wykłady z historii muzyki średniowiecznej, teorii chorału gregoriańskiego, paleografii chorałowej, historii liturgii oraz ewolucji modalnej na uniwersytetach w Moguncji (1986), Mediolanie i Bolonii (1988) i konserwatorium w Moskwie (1990). Kierunki badawcze: tematyka źródłoznawcza i komparatystyczna średniowiecznych ksiąg liturgiczno-muzycznych, a także pieśni w języku ojczystym z różnych świąt i okresów liturgicznych. Wyodrębnił kryteria proweniencji poszczególnych rękopisów muzycznych. Sporządził też indeks sekwencji w rękopisach polskich, wersyfikacyjno-muzykologiczne ich opracowanie oraz opracowanie i edycję ich melodii. Jest to ważne osiągnięcie, na skalę europejską.

Był członkiem m.in. UNESCO do spraw badań źródłoznawczych w Brukseli, International Musicological Society, Komitetu Doradczego Kongresu Musica Antiqua Europae Orientalis w Bydgoszczy, Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich, konsultantem Instytutu Badań Literackich PAN. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Nagrodą Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1974 i 1976), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995), Krzyżem Partyzanckim (1996) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1998). Za walkę z niemieckim okupantem został odznaczony Medalem Wojska Polskiego, mocą zarządzenia Szefa Sztabu Głównego w Londynie (1948). Nosił Odznakę Pamiątkową Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej. Decyzją Ministerstwa Obrony Narodowej otrzymał awans na kapitana (1994). Był kapelanem Związku Żołnierzy AK. Zmarł 12 lutego 2015 r. w Warszawie.

Bibliografia: „Saeculum Christianum” 9(2002), nr 2; J. Morawski, Encyklopedia Muzyczna PWM, t. VIII, red. E. Dziębowska, Kraków 2004, s. 109-110; Monodia et harmonia polonica sacra. Georgio Pikulik cordis donum, red. S. Dąbek, Cz. Grajewski, Z. Kołodziejczak, K. Niegowski, Warszawa 2013; Ks. profesor dr hab. Jerzy Pikulik, „Saeculum Christianum” 23(2016), s. 365-366; Z. Kołodziejczak, „Byłeś nam przykładem uczonej, a zarazem prostej, dziecięcej wiary”, „Annales Lublinenses pro Musica Sacra” 2015, nr 6, s. 97-98; tenże, Pikulik Jerzy ks., w: Encyklopedia 100-lecia KUL, t. II, red. E. Gigilewicz i in., Lublin 2018, s. 183-184.

Grzegorz Misiura