Urodził się 5 września 1934 r. w Wolicy k. Jędrzejowa w rodzinie Piotra i Zofii z d. Stępień. W 1947 ukończył w Jędrzejowie szkołę podstawową, a w 1951 r. liceum ogólnokształcące. W latach 1952-1958 odbył studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. Święcenie kapłańskie otrzymał 31 maja 1958 r. W latach 1958-1961 był wikariuszem w Pilicy.

W 1961 r. podjął studia historyczne na WNH KUL, gdzie 29 czerwca 1966 r. uzyskał magisterium na podstawie pracy Struktura duchowieństwa parafialnego w archidiakonacie kurzelowskim w początkach XVI wieku, napisanej pod kierunkiem Jerzego Kłoczowskiego (1924-2017).

Następnie pracował jako duszpasterz akademicki w Kielcach (1966-1969). Dnia 5 grudnia 1972 r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Historycznym UW. Promotorem jego rozprawy doktorskiej był Stefan Kieniewicz. W 1973 r. został zatrudniony w charakterze wykładowcy historii Kościoła w WSD w Kielcach. W latach 1983-1989 pracował na Wydziale Historii Kościoła Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, a w 1986 uzyskał tam stopień doktora habilitowanego. W 1990 zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach (obecnie Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach). Od lutego 1993 r. pracował tam na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Historii Kultury i Nauki.

W 1998 r. Senat Akademicki KUL nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W 2000 r. otrzymał nominację na stanowisko profesora zwyczajnego. Prowadził też zajęcia zlecone na KUL (1990/1991). W 2005 przeszedł na emeryturę, kontynuując pracę w WSD Kielce (do 2010 r.).

W latach 60. XX w. rozpoczął badania historyczne nad duchowieństwem diecezji kieleckiej w pierwszej połowie XIX w., rozszerzając przez następne lata kwestionariusz badawczy o problematykę dotyczącą duszpasterstwa i spraw społeczno-religijnych. Wyjeżdżał kilkakrotnie na zagraniczne stypendia naukowe w celu zapoznania się z analogicznymi badaniami prowadzonymi na Zachodzie, zwł. we Francji. Uczestniczył w międzynarodowych sympozjach i kongresach historycznych. Prowadził również badania nad polską religijnością końca XIX i początku XX w., polską kulturą religijną, ruchem honorackim, działalnością ks. Ignacego Kłopotowskiego, a także zagadnieniami z zakresu religioznawstwa.

W 1970 r. rozpoczął współpracę naukową z Instytutem Geografii Historycznej Kościoła w Polsce KUL, w którym należał do rady naukowej. Był także recenzentem prac doktorskich. Od 1971 r. współpracował z Instytutem Tomistycznym oo. Dominikanów w Warszawie. Był członkiem licznych towarzystw naukowych, w tym: Kieleckiego Towarzystwa Naukowego, Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie, polskiej sekcji Komisji Badań Porównawczych nad Kościołami, Komitetu Nauk Historycznych PAN, Towarzystwa Przyjaciół Archiwum Diecezjalnego im. bł. Wincentego Kadłubka w Kielcach oraz TN KUL. W latach 1997-1999 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Przegląd Pastoralno-Homiletyczny”. W 1996 r. otrzymał nagrodę indywidualną I stopnia rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, a w 1997 nagrodę indywidualną Ministra Edukacji Narodowej. W 1994 r. przyznano mu godność kanonika honorowego kieleckiej kapituły katedralnej.

Jego bibliografia obejmuje ponad 350 publikacji, w tym 11 książkowych. Historyczne artykuły popularnonaukowe publikował na łamach: „Przeglądu Katolickiego”, „Tygodnika Powszechnego”, „Niedzieli”, „Więzi”, „Znaku”, „Wychowawcy”. Do najważniejszych prac ks. prof. Olszewskiego należą: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie (Katowice 1982, Kraków 1999⁴), Przemiany społeczno-religijne w Królestwie Polskim w pierwszej połowie XIX wieku. Analiza środowiska diecezjalnego (Lublin 1984), Szkice z dziejów kultury religijnej (Katowice 1986), Z zagadnień religioznawstwa (Łódź 1988), W służbie cierpiącym. Charyzmat Kazimiery Gruszczyńskiej 1848-1927 (Niepokalanów 1991), Ks. Ignacy Kłopotowski. Życie i apostolat (Warszawa 1996), Polska kultura religijna na przełomie XIX i XX wieku (Warszawa 1996), Kultura i życie religijne społeczeństwa polskiego w XIX wieku (Lublin 2014).

Zmarł 5 lutego 2015 r. w Kielcach, został pochowany na cmentarzu w rodzinnej parafii Jasionna koło Jędrzejowa.

Bibliografia: Archiwum Uniwersyteckie KUL, Akta personalne, H-17570; A-2301; Z. Judycki, J. Siwek, Kto jest kim w Kielcach. Informator biograficzny, t. I, Toruń 2002, s. 122-123; J. Kumor-Mielnik, Olszewski Daniel, w: Encyklopedia 100-lecia KUL, red. E. Gigilewicz, t. 2, s. 131-132; A. Massalski, Ksiądz profesor Daniel Olszewski, „Almanach Historyczny” 6 (2004), s. 9-12; J. Pielas, Bibliografia publikacji Księdza Profesora Daniela Olszewskiego za lata 1969-2003, tamże, s. 13-33; A. Kwaśniewski, Ks. prof. dr hab. Daniel Olszewski (1934-2015) – biogram oraz bibliografia podmiotowa i przedmiotowa, „Kościół w Polsce. Dzieje i Kultura” 15(2016), s. 399-432; Wspomnienia: www.jura-pilica.com/?ksiadz-prof-dr-hab-daniel-olszewski-%281934-–-2015%29,593

Joanna Kumor-Mielnik