W refleksji nad przebaczeniem widzianym w świetle Bożego miłosierdzia zechcemy, by pójść następującą drogą: Był taki moment w dziejach człowieka, że przebaczenie nie było potrzebne (harmonia stworzenia). Człowiek zburzył tę relację   przez złe wykorzystanie swej wolności (grzech pierworodny). Bóg nie pozostawił jednak człowieka samego i wyszedł ku niemu (przebaczenie w Chrystusie). Przebaczenie to jest dostępne (w Kościele) w sposób zwyczajny, sakramentalny   (sakrament pokuty i pojednania) i nadzwyczajny (pozasakramentalny). Posiada   konkretne skutki antropologiczne (nowy człowiek). Boże przebaczenie jest niezbędne, aby dokonało się przebaczenie w relacjach międzyludzkich (jedno serce).  

Summary

FORGIVENESS IN THE PERSPECTIVE OF MERCY   

  Undertaking the problem of forgiveness as something which every man needs from   God, it is necessary to look upon it in the perspective of God’s Mercy as one of the   elements of the process of salvation. Without doubt, we have to consider a man as the   greatest fruit of God’s creation (not forgetting about ontological abyss), invited to friend- ship with God from the very moment of creation. Also, the original sin and its effects, as   well as God’s Mercy revealed in the gift of the Only Son, cannot be forgotten. In Him we   reach forgiveness – all of us who ask for it with faith and open heart. This forgiveness   is realized in the framework of the New Covenant. It is accessible in the Church both in   a regular (sacramental) and an extraordinary way. It leads to the creation of the new heart   in us and it enables us to forgive each other in order to build the Civilization of Love. In that way, it reveals the truth that creation and redemption are correlated because redemp- tion does not destroy the work of the Creator but the work of the tempter.