Rok 270 n.e.

Klaudiusz Mamerkus, 35 letni obywatel rzymski, członek rodziny Paulusa Mamerkusa, postanowił przywitać nadejście nowego roku w gospodzie na Awentynie. Nad ranem, słaniając się na nogach, opuścił lokal. Na ulicy spotkał piekarza imieniem Zefiryn, który, widząc problemy nieznajomego, zadeklarował, że pomoże mu dotrzeć do domu. Na miejscu rozczulony Klaudiusz postanowił odwdzięczyć się za przysługę i wręczył zaskoczonemu Zefirynowi złotą bransoletę wysadzaną diamentami oraz złoty sygnet. Ten uradowany pospiesznie udał się do domu.

Nazajutrz odwiedził go niewolnik Paulusa Mamerkusa przynoszący kategoryczne żądanie zwrotu otrzymanych dzień wcześniej przedmiotów. Ustami posłańca Paulus Mamerkus oświadczył, że syn bez jego zgody rozdysponował składnikami majątku, który do niego nie należał. Zwrócił również uwagę na stan, w jakim znajdował się Klaudiusz Mamerkus w chwili obdarowywania rzemieślnika. Zefiryn odrzekł, że otrzymał przedmioty zgodnie z prawem, gdyż taka była wola darczyńcy, człowieka bądź co bądź dorosłego, przeto nie ma najmniejszego zamiaru oddawać czegokolwiek Paulusowi.

Kto i dlaczego jest właścicielem spornych rzeczy? Z jakiego instrumentu prawnego może w powyższej sytuacji skorzystać właściciel w celu ochrony swego prawa?