Szanowni Państwo,

w encyklice Spe salvi o nadziei chrześcijańskiej papież Benedykt XVI – nie wyłączając nikogo – pisał do biskupów, prezbiterów i diakonów, do osób konsekrowanych i wszystkich wiernych świeckich, że «Spe salvi facti sumus» – w nadziei już jesteśmy zbawieni (Rz 8, 24), ale równocześnie przypominał, że Oto za wszystkich Chrystus umarł, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie żyli, ale dla Tego, który za nich umarł
(2 Kor 5, 15).

Stąd też Odkupienie zostało nam ofiarowane w tym sensie, że została nam dana nadzieja, nadzieja niezawodna, mocą której możemy stawić czoło naszej teraźniejszości: teraźniejszość, nawet uciążliwą, można przeżywać i akceptować, jeśli ma jakiś cel i jeśli tego celu możemy być pewni, jeśli jest to cel tak wielki, że usprawiedliwia trud drogi.

Równocześnie za św. Augustynem przypominał, że perspektywa ta wymagać może odmiany naszego życia, począwszy bodaj od najtrudniejszej przemiany prostej codzienności: Upominać niezdyscyplinowanych, pocieszać małodusznych, podtrzymywać słabych, zbijać argumenty przeciwników, strzec się złośliwych, nauczać nieumiejętnych, zachęcać leniwych, mitygować kłótliwych, powstrzymywać ambitnych, podnosić na duchu zniechęconych, godzić walczących, pomagać potrzebującym, uwalniać uciśnionych, okazywać uznanie dobrym, tolerować złych i [niestety!] kochać wszystkich (Sermo 340, 3, PL 38, 1484).

Wszystkim Osobom tworzącym w niezmordowanym trudzie Wydział Filozofii, a także naszym Absolwentom
i Przyjaciołom życzę, by zwyciężył w nas i w podejmowanych przez nas dziełach Zmartwychwstały Pan; niech nie zabraknie radości i odpoczynku, byśmy w pełnej nadziei, pogodzie ducha i życzliwości wzajemnej mogli powrócić do naszych codziennych zajęć.

ks. S. Janeczek, Dziekan
Wielkanoc, 2013